Yazar: askeşe

Tweet ola kese savaşı, tweet ola kestire başı. Savaşlar tarihin her anında mütemadiyen (aralıksız) devam edegelmiş. Savaşlar devam ederken değişen savaş malzemeleri olmuş. Önce kesici, delici aletlerle baş gösteren savaşlar çağın gerektirdiği savaş malzemeleriyle hep sürmüş. Kılıçlar gün gelmiş, ateşli silahlara yerini bırakmış. Tüfekler ile baş gösteren ateşli silahlar gün gelmiş yerini ağır silahlara bırakmış. Ağır silahlar teknoloji çağında önemini korumakla birlikte yeni argümanları da yanına koymak zorunda kalmıştır. İnternetin gelişimi ile bilgi savaşlarına siber savaşlar da dahil olmuştur. Son yıllarda ise sosyal medya toplumları etkileme anlamında söz sahibi olmaya başlamıştır. Kitleleri çok kısa sürede bir araya getirebilme gücüne sahiptir sosyal medya. Kılıçla başlayıp kalemle devam ede gelen savaşlara şimdilerde sosyal medya savaşları da eklenmiştir. Şimdi, ilk bakışta masum görünebilen ve “olur mu ya abartmayın” dedirtebilen sosyal medya, etkililiğini ülkemizde son günlerde yaşanan Gezi Olayları’ nda göstermiştir. Sosyal medyayı twitter üzerinden ve Gezi olayları açısından ele alacak olursak; Olayların zirveye ulaştığı cumartesi günü Twitter’ a baktığımızda eylem yapanların öne sürdüğü iki söylem çok fazla taraftar toplamıştı. Biri “ağaçlar kesilmesin”, diğeri de “AVM yapılmasın” söylemi. Ek olarak “bu proje aniden, kimsenin haberi olmadan, Ak Parti’nin kendi başına hazırladığı ve hayat geçirmek istediği bir proje” olarak tanımlanıyordu. Yani eylemciler sürekli bilgiler yayıyor ve gezi parkına kitleleri çağırıyorlardı. Gazetecilere ve basına baktığımız zaman ise bu konuda genel anlamda bir bilgi yetersizliği olduğu gözüküyordu. Çünkü eylemcilerin sert söylemlerine karşılık itibar edilecek kişiler bile...

Reyhanlı saldırısı, Banyas Katliamı ve Kuseyr çatışmalarına sessiz kalan uluslararası toplum. Gezi olaylarına ortada henüz iç karışıklık denecek bir durum yokken inanılmaz derecede hızlı bir şekilde müdahale etmeye çalışan çıkarcı devletler. Bu durumlar Suriye’de algıyı değiştirmek üzerine yapılan zincirleme olaylar. Banyas Katliamı’yla “varlığımı kuvvetlendiriyorum”, Reyhanlı saldırısıyla “ben hala varım” diyen Esed ve taraftarları, kendisine destek veren ülkelere “siz bana güvenin” mesajı vermiştir. Kuseyr’de ise bölgenin güç merkezini ele geçirerek stratejik bir ilerleme kaydetme amacı gütmektedir. Son günlerde gelen haberler de bunu kısmen başardığı yönündedir. Yeni hedef Rakka kenti olmuştur. Şu aralar Suriye’de mezhepçilik ön plana çıkarılmış ve Nusayriler’in psikolojik algısı güçlendirilmiştir. Buna ek olarak açık Hizbullah desteği ve İran Meclis Başkanı Laricani’nin “Türkiye’nin yanlış yaptığı hesabını başkalarına fatura etmesine gerek yok” açıklaması. Son olarak da geçtiğimiz cuma Suudi Arabistan Müftüsü’nün, Hizbullah’ın Suriye’deki savaşa müdahil olmasından dolayı İslam Alemi’ne birlik çağrısı ve Dünya Müslüman Alimler Birliği Başkan’ı Yusuf El Kardavi ile bu konuda el ele verdiklerini açıklaması mezhep çatışması açısından, bu çatışmayı çıkarma gayreti içerisinde olanların bunu başardıklarını göstermektedir. Ancak bu çağrılarla birlikte Suriye’de algı değişirse iç savaş muhaliflerin lehine yön değiştirecektir. Yani gayrinizami harp tekniklerinden olan psikolojik savaş Suriye’de belirleyici rol oynamaktadır. Zaten savaşlarda en önemli unsur savaşı kazanacağına olan inancın kaybedilmemesidir. Bu amaçla Suriye’nin kendi kendini tüketmesini isteyen uluslararası güçler Suriye üzerinde karşılıklı tarafların birbirine üstünlük kuramamasını sağlamak amacıyla psikolojik savaş taktiklerini uygulamaktadır.  Suriye konusunda Türkiye için geri...

Gündeme bomba gibi düşen bir haber “İsrail, Mavi Marmara saldırısından dolayı özür diledi”. İki ülkenin ilişkilerinin bu baskından dolayı gerilemesi İsrail Başbakanı’nı üzmüş. Siyasi üzüntü. Tazminat ödeyeceklermiş ve abluka yumuşayacakmış. Obama İsrail’de. Ve İsrail sonunda özür beyanında bulundu. Neden acaba şimdiye kadar özür dilemeyenler bu beyanda bulundular sorusu ise gündemi daha çok meşgul etmekte. Şimdi akıllara gelen ve dillendirilen sebeplere bir bakalım. Bir görüşe göre İsrail, Türkiye ile olan ilişkilerinin bozulmasından dolayı büyük zarar gördü ve bu konuda karşısında bu kadar kararlı bir duruş sergileyebilecek bir Türkiye düşünmüyordu. “Elbet bu isteklerinden vazgeçecekler” diye düşünüyordu ama bunun böyle olmadığını gördü. Aradan 3 yıl geçmesine rağmen Türkiye her platformda İsrail’e yaptığı yanlışlıklara karşılık yapması gerekenleri sıraladı ve bundan da geri adım atmadı. İsrail güçlenen, güçlenmeye devam eden bir Türkiye’nin daha fazla karşısında durmanın kendisine zarar vermekten başka bir anlamı olmadığını gördü. Diğer bir görüşe göre Türkiye, PKK ile müzakereler sürecinde perde arkasında Güneydoğu Anadolu Bölgesi’ni Kürtler’e bıraktı. Bıraktığı bölge ise İsrail’in vaat edilmiş topraklar olarak gördüğü topraklardır. Dolayısıyla İsrail’in emellerine ulaşması için Türkiye İsrail’in önünü açmış oldu. Malum Suriye’de iç savaş var. Yani İsrail bu durumu değerlendirecek, Golan Tepeler’ini  Fırat ve Dicle’ye kadar genişletecek. Bir de bunun tam aksi bir görüş var ki o da şöyle: Türkiye kendi içindeki en büyük sorunu çözmekte kararlı ve bu kararlılığı ortadan kaldırmak için yapılan girişimler fayda etmedi. Başta büyükelçilik saldırısı, Paris’te 3 kadın Pkklı’nın...