”GİTME” elimde varolan herşeyi yoluna dökmeye hazırım. Eğer beni seveceğini kalacağıı bilsem yalvarırım bile. Ne olur gitme senin olan kalbimi kaybetme…
Aslında bakma sen böyle söylediğime git… Sensiz de pek ala yaşarım. Tamam kabul belki her gelen mesaja sen diye bakarım. Yediğim ekmeğin yarısını sana vermek isterim ama olmadığını hissedince inadına ben yerim. Belki annesi yeni ölmüş bir çocuğun gülüşleri gibi sahte olur gülüşlerim ama indına gülerim. Hep sen mi vardın ki!
Sinemaya bile sensiz giderim inadına. Buda yetmezse oturduğumuz koltuğa otururum belki yalnız olmam birileri olur yanımda ama aklım sende olur… Olsun! Yaşarım bunları ama aklıma takılan şu var aşkımızı yaşamak varken bunca eziyet neden?