Bekle dediler güneşe,
Sakın doğma,
Uyandırma uyuyanları,
Uyumazlar, bir daha,
Kara bulutlar yükseldi,
Doğudan batıya!
Ve ışığı göremediler.
Bekle dediler güneşe,
Sakın doğma!
Uyanmasın uyuyanlar,
Bir kısmımız uyanırken
Bir kısmımız uyurgezer hala!
Uyan ey mazlum!
Neler oluyor, bir bak etrafına.
Günü geldi doğdu güneş!
Çıplak, ayaklı kadınlara!
Ve çıplak çocuklar, üstüne
Göçtüler, büyük şehirlere,
Şaşkındılar, bu hale,
Ne yapacaklar, bilmeden,
Savrulup gittiler poyrazla,
Şehrin karanlık sokaklarına,
Onlar, Güneşi göremediler.
Fırsat bildi, açık gözlüler
Tutuşturdu ellerine silahı,
Vur dediler, kardeşini akrabanı
Onlar boş sözlere, inandılar,
Göremedi gerçekleri,
Karaydı, dünyaları!
Kör olmuştu gözleri,
Güneşleri, asla doğmadı.
Uzun zaman, haykırdılar sokaklarda
Ulaşmak istediler, aydınlık yarınlara
Her günün sabahında, beklediler,
Yarınlardan, umutları vardı!
Güneş ufuktan, ha doğdu, ha doğacaktı.
11 MAYIS / 1996
güzel bir şir