Ve en çok yazmayı sever insan… Kendini en iyi anlatabildiği tek yoldur. Sevdiğine söyleyemediklerini, içinde kalanları yazar bulduğu her kâğıda… Üzüntülerini, sevinçlerini, pişmanlıklarını, keşkelerini ve dahası…
Kaleminden akıtır üzüntülerini… Harf harf, hece hece belirtir aşkını büyük umutlarla… Her satırda bazen bin bir kahkaha, bazen hıçkıra hıçkıra ağlama…

Sponsor Bağlantılar

Sadece paylaşmak ister insan. İçini dökmek, bir nebze rahatlamak… Belki de özgür olmak, yüklerinden arınmak… Ama çoğu zaman anlatamaz içinde kopan fırtınaları… Ya zaman yanlıştır ya da insan… Hep susar, sadece susar… Önce doğru zamanı beklemeye başlar, doğru zamanın gelmeyeceğini anladığında başlar yazmaya… Birçok şey yaşamıştır ama hep son, aynı son… Sadece mum ışığıyla aydınlatılmış bir odada önünde kalemi ve kâğıdı, beyninde anlatamadıkları, kalbinde aşkın kırıntıları…