Latince : Rosa spp.
Türkçe : GÜL
Gül Doğal Yayılış ve Rakım
Kuzey Yarımküre’nin soğuk ve ılıman yörelerinde yayılış gösterir. Çok sayıda hibriti bulunmaktadır. Yurdumuzun her yerinde yetiştirilir.
Gül Toprak ve Besin İsteği
Derin, gübreli ve balçıklı topraklarda iyi yetişir. Taze ve yan nemli toprakları sever. Toprağın kompost ve ahır gübreleri ile muntazam gübrelenmesi, gelişme ve çiçek verimi üzerinde etkili olur. Zaman zaman toprak işlenerek havalandırmalıdır. Kireçten eklenmez. Optimal PH=7.0-7.5′ tur.
Gül Donlara Duyarlılık
Ekstrem donlardan zarar görse bile tekrar sürgün verir.
Gül Sıcaklık ve Nem İsteği
Genellikle güneşli ve sıcak iklimleri sever.
Gül Tohum Özellikleri
–
Gül Tepe Şekli
Dağınık bir tepe geliştirir.
Gül Makaslama ve Budama
Son derece yatkındır. Budama hafif yapılmalı ve uzayan dallar kısaltılmalıdır.
Gül Büyüme ve Boylanma
Hızlı büyür. Maksimum 2-3 m. boy yapar.
Gül Kök Yapısı
Yayvan ve sığ kök sistemi geliştirir.
Gül Işık İsteği
Işık-yarıgölge bitkisidir.
Gül Meyve ve Çiçek
Yalın, yan katmerli veya katmerli olan çiçekleri beyaz, sarı, pembe, kırmızı, turuncu, leylak ye hatta siyahımsı renktedir.
Gül Yaprak ve Sürgün
Yapraklar çoğunlukla yaz yeşili olup bazıları hep yeşil, almaçlı dizilişte, tek tüysü, bazen basit.ye kulakçıklıdır.
Gül Üretim Şekli
Yaz sonu veya sonbaharda sert çelikle, yaz başı yumuşak çelikle veya sonbaharda katlanan tohumların ilkbaharda ekimi ile ya da Mayıs-Haziran aylarında açıkta, göz aşısı ile üretilir.
Gül Diğer Özellikler
Çok iyi ve vazgeçilmez bir peyzaj elemanıdır. Münferit veya çeşitli renklerin uyumlu bir şekilde gruplanması halinde kullanılır. Kirli hava şartlarına dayanıklıdır. Sulama püskürtme ve yağmurlama ile yapılmamalıdır aksi taktirde rutubetli çiçekler mantarlaşır ye kısa zamanda bozularak dökülür.