Anlatmak isterdim ama olmadı…
İçimdekileri anlatmaya yükümlülüklerim yetmedi.
Renklerimi sarıp sarmaladım bi kutuya,
Olmadı.. Sığdıramadım…
Azizliğine kapıldım şefkatinin, acısında meğer ne çok merhamet saklarmış bilemedim..
Koptu kırıldı işte bak, ama toparlanırım bilirsin!
Kimselerin sindiremediği yoğun azimlerim var çünkü içimde…
Varken olmayanımda saklanırmış öfkelerim, ama suçlanmadan suça bakarlarmış öylece..
Bir tutam ateş üfledim söndü..
Közler varmış gerisinde, işte yanıp yandığım aslında bu kadarmış…
Kimlerin uğruna saçmaladım. Ki benim yenilgilerim belki onların zaferleri idi..
Bana göre hiç olmayan, onların kıymetlisi idi..
Kelimelerim böyle kifayetsiz kalıyor ya da kifayeti bilmediğim kılıflara onlar mı sokuyor?
Bilemedim işte, bazen sustum bazen beni anlamaları için zorladıklarıma konuşup durdum.
Bazen de sesimi duymayacak kadar içime öfkemi kustum..
Belkide bir şans daha vermeli…

Sponsor Bağlantılar