İnsanlar herşeyi yarım yaşarlar yada yarım bırakmak için uğraşıp didinirler… Bazı insanlar vardır ki hayatlarında eksik olanları doldurmak adına kaybettiklerini geri isterler ya da geri almak..

Bende bunlardan biriyidim. Önce sağlığımı kaybettim, sonra sevdiğim insanları sonra yarım kalamayacağımı anlayıp bir hızla toparlanmaya başladım… Yani kaderime karşı koyabileceğimden yola çıktım.
Herşeyin başlangıcı olan senden başladım işe uğraştım durdum, oyalandım kimi zaman, bazı zamanlar ağladım bazı zamanlar yalvardım tutundurdum kendimi hayatta tutmak zorundaydı beni düşünsenize mevsimlerden BAHARın eksik olmasını bu tam bir vahşet olurdu…

Sponsor Bağlantılar

Sonra sağlığım girdi düzene, toprağın altına verdikleriminse yokluğuna alıştım, başarısızlıklarımı başardım zirveye odaklandım anlıyacağın ama yinede eksik olan seni daha yerine koyamamıştım kalbimde var olan ve var olmasıyla beni yiyip bitiren boşluğu doldurmaya and içtim.

Tekrardan açtım avuçlarımı ALLAH’a ve sonra ben koştum, yoruldum, yıldım bazı zaman vazgeçtim ama yine koştum ayağa kalkabildim yani…

Şimdi benimsin ve bakıyorumda hayatta hiç bir şeyim eksik değil, herşey hiç olmadığı kadar kusursuz ve tam… Herşeyin tam olması, tam duruyomuş gibi durması uzaktan evet evet uzaktan sanki yaşadığım hayat benim hayatım değil sanki birşeyler hala eksik ama bu öyle böyle bir eksik değil eksikten daha fazlası var olanların anlamını tamamen yitiren…

Bendim bu olanların içerisinde olmayışım, kendimi bulamayışım, bulmaktan korkuşlarım sonra baktım etrafıma nerdeyim diye aramaya koyuldum ve en sonunda buldum bütün anlamları anlamsızlaştıran yokluğumun nerde olduğunu…

Oysaki ben birilerini aramakla uğraşırken kendimi kaybetmişim bir yerlerdeee

Şimdi isee kendime soruyorummm “HERŞEY TAMSA BEN NERDEYİM”