Hepimiz birer masal kahramanı değil miyiz? Beyaz atımız, öpülmeyi bekleyen kurbağa, sepetteki zehirli elma, pusudaki cadı, hepsi bizi beklemiyor mu? Hangimiz arzulamadık ekmek kırıntıları bularak evimize geri dönebilmeyi?
Masal aleminin yalancı uykusundan uyanınca anlıyoruz ki kandırılmışız, aldatılmışız, yönlendirilmişiz yanlış yollara. Her masal mutlu sonla biter biliriz ama kendi elimizle yazdığımız masalımızı bile bitiremiyoruz mutlu sonla. Sevmeyi bilmeden, tanımadan aşkı, teslim olmadan kalbinle, seni seviyorum diyebiliyoruz.
Kısa, öz ve anlamlı anlatılmış bazı gerçekler. Özelikle son cümle harika…