Nerede binip nerede ineceğimizi bilmedigimiz bir yolculuk başladı. öyle kalabalığızki kimi adını kimi cüzdanını kimi çocugunu, anasını babasını memleketini en önemlisi aslını unutmuş bir yerlerde aramayada niyeti yok en kolayıdır yoksaymak unuttum kaybettim demek.
Sabah kalkarkalmaz ilk işimiz kumandaya günaydın demek ve sonra kayıp kızlar öldürülen gencecik bedenler kirletilmiş bir hayat magazinleştirilerek reyting uğruna tüketiliyor daha sonra izdivaçlar başlıyor ticaretleşen evi arabası olanı tercih eden körpe bedenler en kolayını seçiyorlar duygu yok yürek yok madde var elle tutulan gözle görülen. Daha sonramı böyle sürüp gidiyor biz doymak için 12 saat asgari ücrete çalışırken kırmızı dudaklı kızlar 100 yıl yaşasak göremeyecegimiz paraları indiriyorlar cebe adımı sanat oysa sanat niçindi SANAT TOPLUM İÇİN degilmiydi!

Sponsor Bağlantılar

Toplum olarak ne sanatı ögreniyoruz şöhret olup gece kulüplerinde kendimizden geçmeyi en şık en rüküş nasıl olunur ağzımızın suyu akarak takip etmeyi bak ne kadar çok erkekle çıkıyor demeyi vs vs. Nereye bu yolculuk ölülerimize bile saygı yok. Torunu yaşında çocukları yanında taşıyan biri aynada kendini görmeden nasıl başkasının aynasında buğulanan o melez yüze leke sürer? Ahlak nedir, kim için, ne için, kimin doğrusu kime doğru yazacak ne çok şey var ama bugünlük bu kadarı yeter nasıl olsa gün tekrar ederken bunlardan daha çok malzeme çıkar…