Ne Yaramazdır Oysa O Minik Cümlecik

Seni Seviyorum…

Ne büyülü, ne değişken, ne sarkaç bir cümleciktir O. Uğursuz ilan edilen sayıdan on üç harften, altı hece ve iki kelimeden oluşan, o küçük masum görünen basitliğin altında, şekilden şekle girebilen ve başka kelimeye yer vermeyen, o güçlü küçük cümlecik.

Ne anlamlar taşır içinde, söylemesini bilenden anlamasını bilene ulaştığında. Ne doyumsuz bir cümleciktir ki asla bıkmaz söylenmekten, eskimez defalarca tekrar edilirken. Her defasında ilk kez söyleniyormuşçasına zevkini tadar, tattırır söyleyene de duyana da.

Seni ben de beni sen de bütün yapabilen biz yapan, iki özne bir eylemden ibaret minik cümle. Ve herkese söylenebilir, her yerde söylenebilir görünen ama hadi söyle dendiğinde kendini ele vermek istemeyen, utangaç ürkek iki kelime. Söyleyebilene huzur verirken gizleyene ağır yükler vadeden iki kelime. Koca satırları içinde barındıran o cümlecik.

Dostta ayrı, evlatta ayrı, ana babada, bacında kardeşinde ayrı bir yük alır ve aynı anda söylendiğinde ne çok hoşnutluk verir yaşanan ana.

Hele bir de yâre söylenir ki koca bir boşluk doldurur sanki yüreğinde. Söylenmezse öksüz kalırmış gibi aşk. Koca bir gürültü koparır yürekte anlarsın ki kalpte ritimler bir başka çalmaktadır o an tüm coşkusuyla.
Deseler ki o an yitip gideceksin, gözlerin başka parlarken ‘’bırak burada yitip gitsin’’ der güler geçersin.

Gülçin Arslanbaş