HALMAN, Talat Sait vd. (2006), Türk Edebiyatı Tarihi, İstanbul: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
Kültür Bakanlığı tarafından yayınlanan ve kendine kadarki genel edebiyat tarihleri içinde farklı bir yer edinen Türk Edebiyatı Tarihi’nin yayınlanma amacı genel editör Talat Sait Halman Tarafından şu Şekilde ifade edilir: “XIX. yüzyıl sonlarından beri bu konuda değişik açılardan başarılı birçok eser yayımlandığı doğrudur. Bunların çoğu öncü ve özgün, daha sonrakilerinin bazıları da birbirinin tekrarı gibiydi. Hemen hepsinin belirgin yanı edebiyatı anlatmaktan pek öteye geçmemesiydi. Oysa artık gerekli olan, Türk edebiyatının oluşumunu yorumsal, eleştirel yöntemlerle değerlendirmekti. Elinizdeki “Türk edebiyatı Tarihi” bu amaç ve anlayışla yola çıkmıştır.” (s. 17) Yine aynı eserin editörler tarafından yazılan “Sunuş” kısmında verilen bilgiler bize bu çalışmadaki öne çıkan yöntem hakkında bilgi verirken onu neden diğerlerinden ayrı tutmamız gerektiği konusuna da bir nebze açıklık getirir: “1980’li yıllarda, biçimi göz ardı etmeden, metni “bağlam”ı ve “bağlam”la ilişkisi içinde yorumlamayı amaçlayan bir anlayış edebiyat eleştirisine yeni ufuklar açar. “Yeni tarihselcilik” olarak adlandırılan bu yaklaşım Türk Edebiyatı Tarihi’nin kurgusunda göz önünde bulundurduğumuz bir yöntem olmuş; edebi olgu, tarihi, sosyal ve metinler arası ilişkiler bağlamı içinde yorumlamaya ve edebi gelişimin ardında yatan temel dinamikler belirlenmeye çalışılmıştır.” (s. 22)Sponsor Bağlantılar
Kültür Bakanlığı tarafından yayınlanan ve kendine kadarki genel edebiyat tarihleri içinde farklı bir yer edinen Türk Edebiyatı Tarihi’nin yayınlanma amacı genel editör Talat Sait Halman Tarafından şu Şekilde ifade edilir: “XIX. yüzyıl sonlarından beri bu konuda değişik açılardan başarılı birçok eser yayımlandığı doğrudur. Bunların çoğu öncü ve özgün, daha sonrakilerinin bazıları da birbirinin tekrarı gibiydi. Hemen hepsinin belirgin yanı edebiyatı anlatmaktan pek öteye geçmemesiydi. Oysa artık gerekli olan, Türk edebiyatının oluşumunu yorumsal, eleştirel yöntemlerle değerlendirmekti. Elinizdeki “Türk edebiyatı Tarihi” bu amaç ve anlayışla yola çıkmıştır.” (s. 17) Yine aynı eserin editörler tarafından yazılan “Sunuş” kısmında verilen bilgiler bize bu çalışmadaki öne çıkan yöntem hakkında bilgi verirken onu neden diğerlerinden ayrı tutmamız gerektiği konusuna da bir nebze açıklık getirir: “1980’li yıllarda, biçimi göz ardı etmeden, metni “bağlam”ı ve “bağlam”la ilişkisi içinde yorumlamayı amaçlayan bir anlayış edebiyat eleştirisine yeni ufuklar açar. “Yeni tarihselcilik” olarak adlandırılan bu yaklaşım Türk Edebiyatı Tarihi’nin kurgusunda göz önünde bulundurduğumuz bir yöntem olmuş; edebi olgu, tarihi, sosyal ve metinler arası ilişkiler bağlamı içinde yorumlamaya ve edebi gelişimin ardında yatan temel dinamikler belirlenmeye çalışılmıştır.” (s. 22)
88 Yazarın 127 yazısından oluşan eser dört cilttir. Toplamı yedi bölüm olan eserin ilk dört bölümü ilk ciltte, diğer üç bölüm ise her ciltte bir bölüm olmak üzere ikinci, üçüncü ve dördüncü ciltte yer almaktadır. Destanlar devrinden İstanbul’un fethine kadar olan bölümü ele alan ilk cildin ardından 1860’a kadarki dönemi ilk, orta, son klasik ve klasik sonrası alt başlıklarıyla anlatan ikinci cilt gelir. 1860-1923 yıllarını kapsayan dönem Yenileşme Dönemi veya Osmanlı Modernleşmesi başlığını taşır ve üçüncü cildi oluşturur. Son cilt ise XXI. yüzyıla kadarki Cumhuriyet dönemini türlere göre ele alır.
Ayrıca eserin sonunda Türk edebiyatı tarihi kronolojisi ve genel bir edebiyat tarihi kaynakçası verilerek okura önemli bir hizmet yapılmıştır.
