Yok Oluş
Yağmur her geçen saniye şiddetini arttırıyor benim için değişen hiçbir şey yok oysa ki. Bana uğramıyor sanki yağmur bulutları. Ya da yüreğimde çok önceleri başlamış olan kış, yağmuru göz ardı ediyor. İçimdeki fırtına o kadar büyük ki dışarıdan gelen herhangi bir rüzgar beni teğet geçiyor. Hissiyatsızlık her geçen saniye bedenimi esir alıyor.Hiçbir şey düşünemiyorum adım atmak imkansız ve durmak mümkün değil acılar içerisinde. Gidilebilecek bir yol yok ya da kalınabilecek bir yer. Tarifsiz acılar dışında hiçbir şey yok. Belki bende yokum, benden geriye kalanlar dışında. Acılara tutunuyorum, yaşadıklarım yetmiyor gibi büyütüyorum sevdamı, acılarımı. Kendimi ise yok ediyorum her geçen saniye benliğimden uzaklaşıyorum, ortadan kayboluyorum. Bir sevda bulutu olup sevdamı arıyorum. Son bir kez onun yanaklarını okşayabilmek ümidiyle yağmur olup yağıyorum. Yanaklarından süzülüp dudaklarını küçük bir buse konduruyorum. Sonra tekrar yerdeyim. Kirletilmiş, kaybolmuş bir halde sevdamın peşindeyim. Tekrar acılar içerisindeyim son bir bakış, son bir gülümsemenin ümidiyle yeniden acılara tutunuyorum. Ümitlerimle, acılarımla yaşıyorum, belki de yok oluyorum. Yazan: Gökhan...
Devamını Oku