Sadece seni bekledim ben… Durup düşünmeden, asla vazgeçmeden… Sana dokunmayı bekledim, kendimi kimseye teslim etmeden… Tüm ilklerimi seninle yaşamak istedim, başkasına gerek duymadan… “Bekleme, gelmez” diyenlere inat tüm sabrımla bekledim. Çünkü bilirdim, şimdi sen gelmesen bir daha başkası olamazdı hayatımda… Tek çıkış yoluydu seni beklemek… Hayatın kargaşasından kurtulmak, kendini temize çekmek…
Sen hayatımın dönüm noktasıydın. Tüm kararlarımı değiştiren,  aslında her şeyi aynı bırakan… Derdimi dinleyen tek yol arkadaşım… Kendimi güvende hissettiğim tek insan… Elimi tuttuğunda heyecandan öleceğimi hissettiğim tek vücut… Sürprizler yapmayı düşündüğüm, geceleri oturup sabahlara kadar seni anlattığım, mutlu etmenin yollarını aradığım…

Sponsor Bağlantılar

Kendimi bulduğum adam!

Ama geçmişimiz… Bazı hayallerimizi gerçekleştirmemize izin vermiyor ne yazık ki… İnsanın geçmişi ne kadar yaralıysa, geleceği de o kadar acıtırmış canını… Beni geçmişimle yargılayıp bir hoşça kal’a sığdırdığında yıllarca kendimi boş ve karanlık odalarda bulduğumda anladım…

İnsanın hiçbir zaman yalnız kalmayacağına inanırdım, doğruymuş… Çevresinde kimse olmasa bile kendi kendine yetermiş insan… Herkes bir anda gittiğinde paramparça olmuş ruhumun, yorgun bedenimi ayakta tutmaya çalıştığını hissettiğimde anladım…