Yazar: ferdibahadır

Hemen hemen tüm kişisel gelişim kitaplarında bulabileceğiniz bir cümle olan “Olumlu düşünmenin” bilinçaltında olumlu etkiler bırakıldığı söylenir ki gerçekten de doğrudur. Peki, belirli bir yaşa kadar olumsuzluklarla büyümüş insanlardan o yaştan sonra olumlu düşünmeleri beklenebilir mi?Olumsuzluklarla dolu, dedikoduların ortasında yetişmiş genç beyinler büyüdüklerinde nasıl olumlu düşünebilirler. Düşünseler bile ne kadar başarılı olabilirler. Olumlu düşünme bebeklik çağlarından kazandırılabilir mi? Bunu altı yaşındaki yeğenimle aramızda geçen telefon konuşmasıyla daha iyi algılanabileceğini düşünüyorum. – Amcacım nasılsın? — İyiyim amca – Peki, ben nasılım? — Ne bileyim nasılsın amca – Sor bakalım nasılmışım — Nasılsın amca? – İyiyim teşekkür ederim — Amca zaten hep iyiyim deniliyor, iyi değilim yok ki Bu diyaloğu yaşayana kadar hiç böyle düşünmemiştim. Gerçekten telefon konuşmalarında nasılsın sorusuna karşılık o an hasta bile olunsa verilen cevap iyiyimdir. Bakıldığında sıradan bir cevap olarak görünse bile, olumlu düşündürme adına gerçekten güzel bir cevaptır. Günde en az 15-20 defa bu soruyla muhatap olan insanlar bu sihirli kelimenin farkına varmadıkları halde, küçük yaştaki genç beyinlerin farkına varması göz ardı edilemez bir gerçektir. Aslında çocuğun doğasında vardır bu. Küçük bir çocuk büyüdüğünde babası gibi konuşup, babası gibi yürüyüp, annesinin kullandığı kelimeleri kullanmaz mı? Şimdiye kadar hep olumsuzlukların konuşulduğu veya olumsuzlukların yaşandığı ortamlarda yetişmiş olabiliriz. Fakat şuan olumlu düşünmenin insan hayatını ne derece değiştirdiğini biliyoruz. Bizden sonraki nesillere olumlu bir hayat bırakmak için kullandığımız kelimelere dikkat edelim ve onları bilinçli olarak olumlu...

Mutluluğun para olarak görüldüğü bir dünyada yaşamaktayız. Bütün mutluluklar para üzerine kurulmasa bile, paranın mutluluk üzerinde etkisi yadsınamaz bir gerçektir. Paranın mutluluk nedeni olduğu gerçektir gerçek olmasına ama bu şüphesiz paranın nasıl kullanıldığıyla alakalı bir durumdur.İnsanoğlunun gözünü bir avuç toprak doyurur der atalarımız. Otomobili olanın bir üst modelini istemesi, evi olanın daha büyük bir ev istemesi gibi örnekler çok karşılaşılan durumlardır. Bir araba aldığında mutlu oluyorsa insan ve akabinde çok geçmeden daha iyisine göz dikiyorsa mutluluğu bitmiş demektir. Yeni bir telefon alır Vedat ve ilk işi telefona bir kılıf geçirmek olur. Telefon yeni çıkmış bir model olduğundan, çevresindekilerin ilgisini çeker ve meraklı gözler incelemek isterler. Vedat yeni almıştır ya telefonu içi içini yer, elinden düşürür de maazallah. Aradan zaman geçer ve telefonun güzelliğini bozduğu düşünülmeye başlayan kılıf telefondan çıkar. Cebine bile özenle koyduğu telefonu çıkarıp koltuğa fırlatmaya başlar. O an geçmişe dönse Vedat yaşadığı tezatlığa elbette anlam veremeyecektir. Yapılan araştırmalar mutluluğun almaktan çok vermekte olduğu yönündedir. Sen hiç bir telefonun varken ikinciyi arzulayıp, fakat duygularına gem vurup o parayı maddi durumu olmayan bir çocuğu sevindirmek için kullandın mı? O zaman hemen şuan ne almak istediğini düşün ve sakın alma. Onun için ne kadar para gerekli olduğunu hesapla ve bir çocuğu sevindirmek için harca. Daha sonra diz çök ve çocuğa istediğini ver ve gözlerindeki mutluluğu izle. İtiraf etki kendine harcadığında bile bu kadar mutlu olmamıştın. O gece başını yastığa koyduğunda...