İnsan ya çok yalnız kaldığı zamanlarda, ya çok büyük kalabalıklar içinde yalnız kaldığı zamanlarda veya mutsuz olduğu zamanlarda düşünür hep “Neye Göre Yaşıyorum” sorusunu. Öyle sıradan bir günde düşünürsek neler çıkar diye merak ettim doğrusu ve aslında hiçbir özelliği olmayan bugün düşünmeye karar verdim.
Hayata ilk gözlerini açtığında büyümek ve hayatta kalabilmek için yaşar insan ve temel insanı gereksinimlere göre yaşar; yavaş yavaş büyür gelişir ve hayatta kalmayı başarır işte bundan sonra düşünceleri şekil vermeye başlar ve bu süreç o kadar değişkendir ki, insan kendi bile hızından korkabilir ne kadar kararsız bir insanım diye. Fakat insanlık kendi gelişimini bu değişimlerle gerçekleştirmektedir. Değişimler ardı ardına devam eder bu arada insan büyür büyüdükçe ihtiyaçlar değişir. Okul hayatı ile birlikte eğitimi için yaşar. Sınavlar için günlerce uykusuz kalıp, kahve tiryakisi olmayı göze alır çünkü eğitimi için yaşar. Tabii eğitim uzun bir süreçtir. Bu arada duygularda gelişmiştir. Bu sefer ilişkiler başlar ve bazen arkadaşları bazen sevgilisi için yaşamaya başlar. Bireyin arkadaşları veya sevgilisi için yaşamaya başlaması bir süre sonra kendinden vazgeçmeyi getirir beraberinde. Ve sonuç olarak insan büyür.
Büyümekle beraber tek bir şey odaklı yaşama dönemi de kapanmaya başlar. Böyle olmak zorundadır. İş, eş, çocuk, arkadaşlar, aile bağları ve kendi evet hemen hemen sıralamada yeri hiç değişmeyen maddemizse “kendimiz” maddesidir. Bu sıralamaya baktığınızda bu gün bir değişiklik yapmaya karar verebilirsiniz
Hayat iş olamaz, eş olamaz, çocuk hiç olamaz çünkü çocuklar birer biredir tercihleri ve seçimleri vardır bunun için onlara ”ben senin için yaşadım ve kendi yaşamak istediklerimden vazgeçtim sorumluluğu yükleyemeyiz.” Ve ben çok şanslıyım çünkü bunu bana demeyen bir annem olduğu ve beni kararlarımda, seçimlerimde özgür bıraktığı için.
Hayatı ne sıralamaya göre yaşarsak yaşayalım kendimiz için yaşamamız gerektiğini unutmayalım biz kendimiz için yaşar ve mutlu olursak özgürce kararlar verirsek huzurlu bir işimiz, düşünebilen özgürce kararlar verebilen kendi için seçimler yapabilen bir çocuğumuz, iyi arkadaşlıklarımız, sıkı aile bağlarımız ve bence mutlu bir evlilik olabilir.Aslın en önemlisi de kendimiz için yaşamayı başarırsak biz huzurlu,mutlu oluruz. Ve şimdi yeniden düşünelim Neye Göre Yaşıyoruz?
haklısınız..bu kadar ihtiyacım olduğu bir zamandan makaleniz çok iyi geldi doğrusu..insan yaşarken farkına varamıyor. başarılar dilerim.