Ölme Komşu şiiri…
ÖLME KOMŞU – Şiir
Duydum feryadı çıktım sokağa
Kapıyı açtım baktım sağa sola
Sordum ilk gördüğüm çocuğa
Kara haber var dedi koşsana
İnanmadım, anlamadım bir şey
Ama sesler yürek dağlıyordu
Bir de baktım ne göreyim
En sevdiğim arkadaşım ağlıyordu
Gördü beni sarıldı bana
Kardeş dedi buna kim dayana
Ağlıyordu kana
Abım dedi kardeş anlasana
Sordum ne oldu diye
Dediler trafik kazası
Geldi arabalar toplandı herkes
Kiminde ağıt kiminde yok ses
Bir yandan anası, babası
Öbür yandan kızı, karısı
Hepsi birden ağıt yakıyor
İsa öldü, İsa öldü diye
Getirdiler siren sesiyle cenazeyi
Son kez görmek istediler cansız bedeni
Güzel yüzü bembeyaz teni
Sanki ölmemiş gibiydi.
Yıkadılar bürüdüler beyazlara
Aldılar evden çıktılar sokağa
Götüreceklerdi son yolculuğuna
Uğurlar olsun komşu yerin cennet ola.
Bâzikî
26-02-2007
