Filistinli çocukların anısına bir şiir…
ÖLÜME GÜLÜMSERKEN…
Esmer yürekli,
Kıvırcık saçlı
Ve çıplak ayaklı çocukların anısına…)
Sapanımda bir taş var
Haksızlığa dur demek için
Üstüme gelen bir tank var
Hakkımı yemek için…
…
Yine mi?
Duyulmuyor sesim
Esmer tenim güneşten değil,
Kurşunların sıcaklığından alıyor bu yangını.
Yıllardır haykırıyorum
Kulaklarınız sadece diskodaki sesleri mi duyuyor.
Bu vahşetle büyüyor minik yüreğimde nefretler
Ve hınca hınç sokaklarımda
Günden güne çoğalıyor cesetler
Haksızlık çok büyük
Ellerim küçücük
Üstüme gelen bombalar için fark etmiyor yalınayak oluşum
Ve daha çok mutlu edecek dün ölen Abimi,
Atacağım taşla hedefi tutturuşum.
Şimdi
Daha iyi anlıyorum.
Bu savaşta
Annemi-babamı değil
Abimi-ablamı değil
Yerimi-yurdumu değil
Yeri göğü inleten feryatlarıma kulaklarını kapayan, sizleri kaybettim.
Ve sizin kaybınız diğerlerinin kaybından daha acıydı benim için.
(Ben ölsem:
Bir Hollywood filminde o çok sevdiğiniz oyuncunun ölümüne üzüldüğünüz kadar üzülmeyeceksiniz, biliyorum.
…
Bana kızmayın n’olur. Siz kurtarmazsanız, kim kurtaracak beni bu zalim pençelerden)
ESMER YÜREKLİ, KIVIRCIK SAÇLI, ÇIPLAK AYAKLI,
BÜTÜN FİLİSTİNLİ ÇOCUKLAR ADINA…
22 10 2004
DİYARBAKIR
BAKIR ÇAKMAK
