Yazar: onyildirim

Sesini duyuramadığım sevgilim… Sen benim hüzünlü hikayemsin, Adının anlamı gibi. Sen benim kimselere anlatamadığım hikayemsin, Sen benim acı hikayemsin, Sen benim yazım-kışımsın, Sen benim nefes aldığım her saniyesin, Sen parlak yıldızlardan ötesin, Sen benim Kaderimsin… Nereye baksam hep sen. Nereye gitsem hepsen. O eski Ankara… Nerede bir hüzünlü müzik duysam, sen gelirsin aklıma. Eski Ankara, eski sokaklar, eski caddeler, eski evler… Sen çocukluğumsun, sen Ankaramsın… Hep senden  kaçtım. Hep gözlerinden kaçtım. Olmadı, olmuyor. Onca geçen yıllara rağmen. Yıllar sonra (15 yıl) yine Ankaradayım. Bir fark artık sen yoksun burada. Ama olmasan da farketmiyor… Artık bana yıldızlar kadar uzaksın.Bbana benden daha yakınsın. Sen o sun, Hani insanların hayatında bir kere olan ve  kalbinde hep kalacak olansın. Sen kalbimde dokunulmazsın. Kim gelip geçse sen hep oradasın… Yanlızca ben biliyorum. Ya SEN!… Bu hikaye bitmez. Ölünceye kadar devam eder. Birgün gelir öğrenirsin. Herkesi affedersin. Ama sen artık bir tek benim için geri gelmessin… Önder...