Yazar: piranabambu

Şu an garip bir hissediş içindeyim. İnsanlar, arkadaşalarım genelde bu durumda yanlış yaptığımı söylüyorlar. Yanlış mı yapıyorum bilmiyorum; haklı olduğumu biliyorum; ama aynı zamanda kırıcı olduğumun da bilincindeyim. Şu an bu  psikolojim gerçekten iyi, kulaklıklarım takılı ama; müzik dinlemeye ihtiyacım yok, lanet olası psikoloji kelimesini de kullanmak istemiyorum ama kahrolası ağır basıyor düşüncelerimde.Burnumdan soluyorum diyemem. Kırıcıyım biliyorum, kalp kırıyorum ama bunu ben yapmıyorum, insanların benim iyi hallerimi, lanet olsun iyi halim felan yok benim, süistimal etmesini içime sindiremiyorum, salak yerine konmuş gibi hissediyorum. Genelde rezil olan ben oluyorum, insanların düşüncesizliği beni çıldırtıyor. Ya onlar çok zeki ya da ben fazla iyimserim. Surat mı asayım herkese he! İstediğiniz bu mudur yani? Şu an çok iyi bir şekilde midemin gastrit salgıladığını biliyorum. Tüm bu olanlar gerçekten benim hatam. Sevdiğim insalarla kendi arama bir sınır koyamıyorum. Düşünüyorum, gerçekten düşünüyorum, yanlış olan ne? Bu lanet olası yazdıklarımın dışında  başka bir şey mi? Galiba insanları hayatı, lanet olası şu hayatı gereğinden fazla seviyorum. Çayımı alıp bi köşeye mi çekileyim. Hayattan soğuttunuz beni, gerçekten hayattan soğudum.  Sürekli bir şeyleri saklamak istemiyorum. Rahatça davranabilmek istiyorum. İnsanların –aaa bugün sanırım aybaşı, buna yaklaşılmaz, dokunmayın bile dediği gibi kızlara davranış şekillerini üzerimde hissediyor gibiyim. Sonra ne mi oluyor adımız -cimri oluyor, agrasif, dengesiz, gerizekalı, mal vs vs vs aklınıza gelebilecek ve 2 saniyede tüm o arkadaşlık, dostluk, samimiyet zırzavatları zırzavat oluyor yani her türlü salakça şey olabiliyorum anlıyacağınız....