Yaşadığım mahalle İstanbul’da tem denilen otoyolun yanında. En büyük zevklerimden biri kala kala yol kenarlarında kalan birkaç ağaç ve birkaç on metrekare yeşil alanda oturup gelen giden araçları seyretmek. Günün her saatinde yoğundur bu yol. Çarpık kentleşmenin getirdiği bir sorun. Neyseki bir istanbullu olarak biraz sabredersek 2019’da kurtulacakmışız bu dertten. Minnettarız doğrusu… Yine bize hüsran ve sabır… Başkalarına rant ve yağma düştü…
Adaletin bu mu dünya diye ithal bir ağacın altında kendi kendime dertleşirken yanıma tahta arabasını güçlükle ittiren bir hurdacı geldi. Selam dedi. Neyse ki artık insanları altta üstte, ezen ezilen, yoksul ve zengin diye sınıflandırmam gerektiğini geç de olsa öğrendiğimden selamına karşılık olarak’ merhaba’ dedim.
Yanıma çimlerin üstüne oturdu.
– Ne olacak bu ülkenin hali diye sordum. Gözlerinde inanmış bir insanın parıltısı ile
– iyi olacak dedi.
– Ben karamsarım dedim.
– Olma dedi.
– Niçin dedim.
Anlatmaya başladı:
– Şu yola bak. Her bayram bu kent anadoluya akar. Hiç düşündün mü bu insanlar niçin giderler anadoluya? Oradan yiyecek getirmek için mi? Akraba ziyareti için mi?
– Akraba ziyareti öncelikli. Malum bayram, sevaptır dedim. Güldü, başını salladı;
– İşte ezberlenmiş bir düşünce dedi.
– Bence bayramlarda insanlar akın akın anne babalarını görmeye gidiyorlar. Bu davranışlarında dinsel bir yön de vardır dedim.
– Bu yadsınamaz elbette ancak yeterli bir açıklama değil dedi… ve devam etti:
– Bu insanlar her fırsatta Anadoluya giderler. Çünkü bu kentte yaşarken bazı değerleri unuturlar. Anadolu’ya bu değerleri hatırlamaya giderler. Bol bol insani değer depolar, biriktirir adeta formatlanır öyle gelirler bu kente. Bu depolanmış değerler onları bir müddet idare eder. Zamanla azalınca, içlerinde tekrar bir arzu belirir: Anadolu. İşte budur beni umutlu kılan. Anadolu oradadır. Her an hazır. İhtiyacın oldukça git al.
Bugün doğruluk, dürüstlüktür, paylaşmaktır ihtiyaç. Yarın bir gün insanımız anlayacaktır asıl ihtiyacının bağımsızlık fikri olduğunu. Gidecektir anadoluya. Hatırlayacaktır dedesinin sohbetlerinden yunan işgalini…
Karar verdim o an:
Bayramda memlekete gidecektim. Ben de kalmayanı almaya…