Günler, aylar hatta saatler boyunca sıkıldığımız, bıktığımız anlarda hep hayaller kurulur. Bazıları gerçekleşebilecek bazıları ise hep aynı kalacak hayaller…
Derslerden, aile hayatından ve aşk hayatından ”Hayaller”. Ne de güzeller.Derslerin iyiye odaklı olması, aile yaşamımızda ailemizle hep iyiye yönelik olay övgüsünün gitmesi. ”Aşk” konusuna gelince bizim olmayacak birini ya da ona ulaşmak için elimizden geleni yaptığımız hayallerimizi severiz… İnsanın özündedir sanki bıkkınlık, bir olay olmasa da bazen çokta mutlu olsak bile sıkılırız, bunalırız yaşamdan. Belkide problemin bize verdiği asıl sorudur ”Yalnızlık” acaba biz yalnız olduğumuz anlarda mı sıkılırız? Sorun burada başlıyor…
Yalnızlığı bir matematik sorusuna benzetebilir miyiz? O soruyu çözme aşamasına kadar uğraşırız. Bir şekilde soruyu çözeriz ama nasıl? Hocamızdan veya bir başka birinden sorunun çözümünü alırız. Kendimize sormamız gereken soru ise ‘Ben neden bu soruyu çözemiyorum?’ Çalışmadığım için mi yoksa çalıştığımı zannedip yapamadığım için mi? Bizlerde biliriz ki çalıştığımız zaman her şeyin üstesinden gelebiliriz. Yalnızlıkta böyle bir şey değil midir? Eğer sürekli içimize kapanıp ben yalnızım, hayattan artık tat alamıyorum. Dertlerim çok, ölmek daha iyidir gibi cümleler kurarız. Aslında bir şey ile sürekli uğraşırsak yalnız olmadığımızı da anlarız. Örnek; resim yapmak bizi hayaller ülkesine götürür. Çok iyi resim yapmamız da gerekmiyor zaten. Resim güzel çizemiyor isek renklerle uğraşalım. Renk geçişlerini yaşadığımız hayata göre şekillendirelim, boyadığımız renkler bizi belirlesin. Mavi rengin altına yeşil, yeşilin altına turuncu. Bu uğraştığımız şey bizi bir nebze yalnızlığımızı azaltır…
Müzikte öyle değil midir? Sonra dans? İyi dans etmemiz gerekmiyor ya da sesimizin güzel olması gerekmez ki. Çok sesinizden ve yaptığınız dansı biri görmesinden mi endişe ediyorsunuz? O zaman önce eve kapanın, camları kapatın. Sonra bağıra çağıra şarkı söyleyin ve dans edin. Kendi sesinizden çok rahatsız oluyorsanız açın müziği buyurun ev pistine. Diyeceğim şudur ki; Eğer hayatımız içerisinde uğraşacak şeylerimiz olursa yalnızlığımızı azaltırız. Buda bizim mutlu olmamızı sağlar…