Yazar: r.ates

“Mehabetli bir akşam, denizlerde aksederken,Tek tük uzak yıldızlar semalara damlıyorduKaranlığın hücumu, ziyaların hicretindenMatem ve kan dalgaları ufukları yalıyordu…” (Hakkı Süha BEYATLI) «insan manzarayı gözlerinin önünde canlandırabilir. Kaleler, toz duman bulutları içinde kaybolmuşlarda yıkıntıların arasından arada bir alevler yükseliyordu. Gemiler, çevrelerinde fışkıran sayısız su sütun­ları arasında yavaş yavaş hareket ediyorlar, bazen duman ve serpintiler arasında iyice görünmez oluyorlardı. Tepelerden ateş eden havan toplarının alevleri görülüyor, ağır toplar yer sarsıntıları gibi gümbürdüyordu.» Bir yandan İngiliz ve Fransız gemileri Rumeli mecidiyelerini ve merkez bataryaları şiddetli bir ateşe tutuyor, diğer yandan Türk topçuları Dardanos ve Hamidiye mecidiyelerinden karşılık vermeye çalışıyordu. Korkunç mermiler boğazın iki yanını toz duman içinde bırakmış cehennem misali gökler ateşten kavruluyordu. Mehmet Akif bu havayı dizelerinde şöyle dile getiriyor: Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin.Yerin altında cehennem gibi binlerce lağam,Atılan her lağamın yaktığı yüzlerce adam.Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer,O ne müthiş tipidir savrulur enkaz-ı beşer. Böyle bir hengamda İngiliz ve Fransızların büyük zırhlıları güçlerini arttırarak ilerlerken büyük bir patlamayla sarsılıyorlar. Bir gece önce Nusret Mayın Gemisinin döşediği mayınlar şimdi onları büyük bir hüsrana sürüklüyordu. Düzeni bozulan savaş gemileri, manevra kabiliyetini kaybederek büyük bir kargaşaya giriftar olmuşlardı. İşte o güvertesinden kesif dumanlar yükselen Elizabeth şimdi yaralar içinde harap ve bitap denizin karanlıklarına gark oluyordu. Boğazın o kan kokan havasında hüsranla biten bir hareketin ardından, İstanbul’u sözde Constantinepolis’i tekrar hükümranlığı altına alarak hasta adam dedikleri Osmanlıya...