Söylenmemiş sözcüklerle başlıyorum günüme…

Tam söyleyecekken derin bir nefes alıp, yutkunu veriyorum harfleri bir bir… Kendi kalbimden kovuyorum sevdiklerimi yavaş yavaş sonra bir bakıyorum ben ben olmaktan çıkmış.. Artık kendi kalbim bana fayda etmiyor… Meğersem çoktan başkalarının kalbi bana yaşama alanı olmuş da benim haberim yokmuş… Yaşıyormuşum ama bir şekilde, başka bir vücutta, başka bir kalpte… Başkasının kalbinden sevdiğime selam söylerken buluyordum kendimi.. Başka ağızlarla yolluyordum sevdiğimi, nefesimi… Ama geri bana cevap gelmiyordu. Meğersem oda başka bir kalbi yaşam alanı seçmiş bile kendine… Üzülüyorum…

Sponsor Bağlantılar

Üzülüyorum ve yine üzülüyorum… Hiç bir günüm farklı geçmiyordu maalesef bir döngü gibi hep aynı sabah oluyor ben yine söylenmemiş sözlerimin esiri oluyordum… Söylenmemiş diğer sözler ise benim esirim!! Yüzüstü bırakan kalbime, beni kalbinden kovan 0’na aslında bütün sitemim ve söylenmemişlerim… Birgün geri döneceğini bile bile gidene bu sözlerim.. Gözlerime yeniden bakabilmek için her şeyini verebilecek olana…

Geri geldiğinde YENİDEN diyebilecek olana aslında yutkunduğum BEN!! Nefes alamayıp susmayı tercih ettiğim her an aslında O ‘un için… Artık her şey için çok geç BEN SENDEN.. SENSE BENDEN ÇOKTAN GİTMİŞİZ.. YANAN  BİR AŞKIN KÜLLERİNİ TOPLAMAK SADECE AMA SADECE BU AŞKI YERDEN ALIP ÖZLEM GİDERECEK OLAN SENSİN.. Bütün bu söylediklerim ve söylenmemişliklerim aciz olan sanaydı.. Oku oku başa al yine oku!!!