Hayallerimle koca bir gökyüzü oluşturdum. İçindekiler yalanken, tek gerçek sevda yıldızları galiba. Günler bile eskisi gibi değil artık, hüzünler buruk, tebessümlerin hepsi sahte. Yüzümden hiç düşmeyen sahte gülücüğüm,düş artık yakamdan…!
Yoruldum…
İçim kan ağlarken delicesine, gözlerimden akan yaş ele veriyor beni, yüzümdeki en sahte tebessüme rağmen. Gözlerim hep seni arıyor,şu sensiz sokaklarda. Baktığım her şey sen oluyor sanki, sen olmayınca yıldızlarda konuşmuyor. Gökyüzü bizimdi ya eskiden mutluluğun simgesi… Şimdi o da mutsuz, salıyor şimşeklerini üzerime. Bulutlar yine ağlıyor benim için, bense sadece susuyorum. Rüzgâr uğultusunu vuruyor yalnız pencereme, yapraklar haşin bir hışırtıyla öfkesini atıyor üstüme. Sen olmayınca şu koca dünyada yalnız hissediyorum yüreğimi…
Ben sevda yıldızlarıyla yaşadım ömür boyu, gözlerimden akan yaş ise hep sen oldun. Rüyalarıma giren o renkli uçurtmaları seninle uçurdum. Bir çocuk masumiyetiyle sevdim seni. Simidimi seninle paylaştım soğuk eylül günlerinde. Hep seni yaşattım içimde. Kimse bilmese de kahraman oldun yüreğimde. Mutsuzluk acıtmıyor artık canımı, nasıl olsa alıştım. Gözlerimde ağlamasa kimse anlamayacak ya yine de en sahte gülümsememi de alıyorum yanıma. Onca kalabalık içinde yalnızım ben, sensiz sevdalarla bir başıma.
Esen rüzgâr al içimdeki tüm sevdaları. Yüreğimde kalan aşk tortularını sök, götür bedenimden. Sevgimi bulutlara hediye et, hüznün kırıntılarını kuşlarla paylaş, sevdalara adımı yaz. Esen rüzgar al götür beni buralardan toprağa sal, yalnız bırakma beni. Gökyüzünün gözyaşlarını rahmet diye dök. Bırak içindeki sevdaları, öldür. Sevdalar yalan artık bu şehirde, yak aşkın geride kalan kalp kırıklıklarını.
Gidiyorum… İçimdeki kahramanı da yanıma alıp, sevda yıldızlarına gidiyorum.
Hoşça kal…
