Hayatın Adı: Huzur!
Huzur, hayatın adı. Huzur dendimi duyar sesimizi, çağrımıza gelir hayat. İşte o zaman yaşarız onu doyasıya.
Kıymetlidir “o”, elde etmek güçtür. Hep olacağı hissini vermez bize. Çekip gideceği korkusu uğrar zaman zaman. Bundandır kıymeti huzurun.
Gizler kendini, aramadan bulamazsın. Anlarsın gittiğinde, her şeyi kenara itip dönmesini beklersin. O gittiğinde çökersin işte asıl. Kıymetini bilmeden hoyratça harcadığın günlerde küsen, huzurdur sana.
Güneş toparlanmaya başladımı, daha çok duyarsın sesini ve tamamen terkettiğinde seni güneş, yalnızlığında yakar seni. Daha kendinden emin, daha güçlü… Sendeki kıymetinin farkındalığında seslenir bir kez daha nankörlüğünü yüzüne vururcasına… Ve artık haykırdığını anlamak güç değildir:
“Ben senin her şeyinim! Paran da alamaz beni itibarın da. Benle gelen o paha biçilmez şey; mutluluktur işte. Huzurum ben, hayatın adı! Bakma gizli kapaklı durduğuma, senle olduğumda farkıma var ve şükret benim için!!!”
__ahSEN__*