Yazar: oznurtatli

Ne garip şu insanlar… Yıl olmuş 2013, teknoloji gün geçtikçe ilerlerken sözüm ona “insanlık”tan çok şey geriliyor. Öyle bir tarihte yaşıyoruz ki artık kimse kimsenin derdini çekecek durumda değil. Artık kimsenin sevgisi de gözyaşı da değer etmiyor. Karşındakinin canını sıkmıyorsan iyisin bu devirde. Sorunların varsa, korkuyorsan bir şeyleri kaybetmekten, arkasına bakmadan gidebilen insanlar var. Ve sen böyle acımasız bir devirde dostluktan, kardeşlikten bahsedebiliyorsan “APTAL”sın! Biliyorum aramızda öyle insanlar var. Sevginin her şeyden üstün olduğunu, dostunun onu asla yarı yolda bırakmayacağını düşünen insanlar…Biraz derdini dinledi, sana yardım etti, seni güldürdü, mutlu etti diye yüreğinizde başköşeye koyduğunuz yakınlarınız var sizin de değil mi? Onlar gönlünüzde “KRAL” siz ise onların “SOYTARI”larısınız! Eğer sevgi ve merhametten yoksun bu dünyada hala sevginin üstün olduğunu düşünüyorsanız, sevdikleriniz için kendinizden ödün veriyorsanız soytarısınız. O dostlar güler yüzleriyle, güzel sözleriyle, anlayışlı tavırlarıyla giriyor gönlünüze. İzin veriyorsunuz, bağlanıyor, vazgeçemiyorsunuz… Hele de abi, abla, kardeş dediğiniz insanları bırakamıyorsunuz. Sizinle hiçbir kan bağı olmayan insanlar ailenizden biri gibi olabiliyor. Hatta bazıları için aileden de öte… O insan gönlünüzde yer ediyor; yükseliyor, yükseliyorlar.. Sizin gönlünüzde onlara ait bir imparatorluk kurmalarına izin veriyorsunuz. Gönlünüzün sultanı, padişahı olmak yerine siz soytarılığı seçiyorsunuz. O insanlar ne erse o oluyor. Ne söylerse onaylar, haklı bile olsanız özür diler oluyorsunuz. Hiçbir şeye karşı çıkmadığınız için de “sıkı dost”, “yakın arkadaş”, “abi kardeş” gibi kavramları kullanma hakkı doğuyor size. Taki o isteklere karşı gelinceye kadar… Ufacık bir...