Sustuğum gecelerden birindeyim, susuyorum. Dinliyorum, sadece dinliyorum. Bana seni hatırlatan şarkıları dinliyorum ya da… Sadece seni dinliyorum. Evet her gece oturup seni dinliyorum. Bu ne zor bilir misin?  Sen başka sevdalarda konuşurken ben hala seni dinliyorum, senin sessizliğinde kaybolmuş aşkımızı dinliyorum.
Sen yokken dinliyorum ben seni. Ben seni hep dinlemeye razıyken senin gidişini görüyorum ve gidişleri dinler oluyorum. Gittiğin günden beri düşünüyorum ‘gitti mi?’ diye soruyorum ama cevapları dinlemiyorum. Onları hiç dinlemiyorum aslında. Çünkü beynimde onlardan daha sesli konuşan biri var ben hep ordayım ve sadece onu duyuyorum. Bu ses sen, bu ses senin kalbimde ki boşluğun, bu ses senin yokluğunda ki çığlıkların, bu ses yanımda ki hayalin, bu ses hiç ama hiç duyulmayan bir ses. Bu ses benim her insandan duymak istediğim ve her gece dinlediğim ses. Bir sesin gidişini hatırlıyorum birde kalbimde ki konuşmalarını? Hangisi gerçek? Gidişin mi, gecemdeki dinlediğim mi?

Sponsor Bağlantılar

Ben hangisi gerçek bilmiyorum ama ben bu duyduğum seslere çok inanıyorum, çok değer veriyorum ve galiba dönüşü olmayacak gidişini unutuyorum. Hiç olmayacak bedenini yanımda hissediyorum. Ben, galiba senin hayalinle yaşıyor, seni nefesimde hissediyorum.