Sen adamı beş yaşında bu sisteme al.

İstediğin gibi şekil ver.

Daha sonra “Sen üniversiteli ol, ülkenin sana ihtiyacı var” deyip gazı ver.
O da bu gazla üniversiteye gitmek için son hız hazırlansın.

Sponsor Bağlantılar

Garibim piskolojisi bozulana kadar çalışsın.

Sınavdan çok çok iyi bir puan alsın.

“Kardeşim ben bu kadar puan aldım. Puanımı çok iyi bir amaç için kullanacağım. Devletime yarar sağlayacağım. Öğretmen olup çocuklara doğruyu göstereceğim” desin

Tercih sonuçları açıklanınca birazcık havalansın. Azıcık da gururlansın.

Sonra seneler su gibi geçip gitsin

Bizim çocuk dört yıl gece-gündüz demeden çalışıp okulunu bitirsin.

Mezuniyet cüppesini giyer giymez üniversite boyunca aç kalıp ona para gönderen yaşı ana ve babasını arasın,

“Anneciğim, babacığım artık öğretmen oldum. Size ben bakacak, yaptıklarınızın karşılığını ödeyeceğim. Ülkemiz için çok çalışıp doğru insanlar yetiştireceğim” desin.

Anne-baba gerçeklerden habersiz sevinç gözyaşları döksün.

Akşam olsun. Herkes televizyonun başına geçsin.

Milli Eğitim Bakanı’nı görür görmez ağızları açık kalsın.

“264 bin öğretmene ihtiyacımız yok. Herkes kendi yeteneğine göre başka alana yönelsin” desin.

Bizimkiler duydukları karşısında donup kalsın.

Hikaye de burada bitsin.