Ne kadar sakin biri olursanız olun öfkeli olmayacağınız anlamına gelmez. Peki öfke neden kaynaklanır acaba diye düşünüyorum sonradan pişman oluyorsak. Sonradan pişman olacağın belliyken. Bu döngünün tekrarlaması da cabası. Bir süre sonra sular durulur ve pişmanlığınla baş başa kalırsın. Kırdığın kalpler, söylediğin sözler sızlatır vicdanını. Ama iş işten geçmiştir haliyle. Sözler verilir bir başkasına değil kendine.
Öfkenin ilacı var mıdır peki? Bunu düşünüyorum kendimce çok zaman. İrade denen hakikat mevcutken. Niye bunu kullanamıyoruz o zaman çoğu zaman. Sonra sorun bende evet irademe hakim olamıyorum. Ama olamaz mıyım. Öfkelenince iradene nasıl hakim olursun peki diyorum. Cevap net susmak. Susmalısın öfkenin saçtığı kelimelerin oklarından sevdiklerini, dostlarını korumanın yolu bu olsa gerek. Susmak… Peki susmak diyorum ama kolay değil ki şelalenin önüne set çekmek. Gürül gürül akan suyun önüne set çekmek. Bunu nasıl yapabilirim peki. O seti nasıl çekebilirim sevdiklerimle öfkemin arasına. Cevabını bulamadığım sorulardan biri daha. Zamanla bulur muyum bilmiyorum ama bulmayı istediğim kesin.