Çoğu zaman farkına vardığımız ancak saplantı haline getirmiş olduğumuz fikirlerimiz yüzünden uygulamaktan daima kaçtığımız gerçeklerin acımasız yüzleriyle karşılaştığımızda hiçbir şey yapamaz hale gelir, oturup içimizden sadece pişmanlığımızı dile getirdiğimiz o kelimeyi tekrarlarız: “KEŞKE!”.
İnsanlar hata yapabilirler evet, bu bilinen bir gerçek. Fakat şundan da emin olmalıyız ki; yitirdiğimiz o anlar bize geri verilseydi eğer inanın aynı hataları aynı şekilde tekrarlardık. Sorun da bu değil mi zaten?
Ömrümüzün çoğu yanlış verdiğimiz kararlar ve temkinsiz attığımız adımlarla sürmüyor mu? Sanırım Lokman Hekim’in dediği gibi “Hiç yaşamamak hatalarla dolu bir yaşam sürmekten iyidir!…”
son pişmalığın fayda etiği bir yer var mı? Hicret edesim geliyor!!
şimdiden yapacagınız yardımınız için teşekürler 🙂