Aslolan şiiri…
ASLOLAN
Bunalan bir günbatımıdır yüzüm
Merdiven boşluğu loşluğunda havasız kalmış
Bir atıktır kaybolan
Issız bir kalabalıktır aslolan zihnimin boşluğunda
Öldürür dünyanın bütün kocakarıları
Bütün Raskolnikovları kısır kelimelerimin burgacında.
Boş bir odanın şaşkın duvarlarıdır belki de
Aslolan hüzünlü bir melodinin sahibi zarif parmaklarda
Gizlidir anların yalnız anlamı ve sahip çıktığım hatalarıdır belki
Edmon Dantesin hücresinde unutmuşumdur belki de acılarımı
Giyindiğim aşkların halesindedir bıraktığın
O buruşuk veda bakışındadır suretinde soyunurum ansızın sancılarımı
Yarım kalmış yalan bir masal gibi yaşarım bu hayatı
Varsın dökülsün meşeler gözbebeklerin en yeşil tonlarında
Çıkabilirim artık, sonbaharların döktüklerindedir tek biriktirdiklerim
Ben gerekeni yaptım aşk sen de yap sen de
Bırak ayrılıklarıma ağlayayım o kalın romanın son sayfalarında
Ve gecikmiş bir özrün kaldı bana tek söyleyemediğin sevgili
O karanlıkta, o bankta, o yolun kenarında beklemeyecek aşkını Estella…
Ne desen astarı yok haykırışlarının
Aslolan içinde gizli kalmış bir intiharın ilmeğindedir
BAKIR ÇAKMAK
18 01 2007
YEŞİLYURT
