Erden Özkant

Küçükken çok korkardı ‘O’ndan.

Bilmem belki de ‘O’ korkuturdu, ama sonuç değişmezdi.
Aradan yıllar geçti, bir gün artık ‘O’ndan korkmamaya başladı ve hatta, ‘O’nunla arkadaş oldu, dost oldu.

Sponsor Bağlantılar

…

Ancak aradan bir süre geçtikten sonra ‘O’ndan ayrılmak zorunda kaldı.

Geç bulduğu ve bulduktan sonra da bir daha ayrılmak istemediği ‘O’nu kaybetmekten çok korktu, ‘O’nu bir daha ne zaman göreceğini bilememenin vermiş olduğu duygudan dolayı çok endişelendi, ağladı, çok ağladı. Arkasından sadece, “Gözün arkada kalmasın” diyebildi.

…

Ama bu süreçte bazı kazanımları olduğunu da gördü.

Mesela, dost olduğunu iddia edenlerin aslında ikiyüzlü olduklarını anladı, hiçbir şeyden korkmamayı öğrendi.

…

Bir gün rüyasında gördü ‘O’nu, yanı başındaydı.

Uyandı uykusundan ama ‘O’ yoktu.

Derken bu rüyası bir gün gerçek oldu.

‘O’ giderken arkasından nasıl ağladıysa ‘O’ gelince de yine aynı şekilde ağlamıştı ama bu kez mutluluktandı ağlamasının sebebi.

Dünyalar onun olmuştu.

Artık daha güçlüydü, çünkü ‘O’ yanındaydı.

Ve ‘O’nun sadece kısa bir süreliğine yanında olduğunu bilmeden gülüyordu, herkese havasını atıyordu “Bakın O yine yanımda ve ben şimdi çok daha fazla güçlüyüm” diyordu.

Derken ‘O’ tekrar gitti ve bu kez, sevdiklerini de beraberinde götürdü.

…

Aradan ise yıllar geçti.

Tekrar ‘O’na ve diğer sevdiklerine kavuşmayı bekliyordu; eskiden olduğu gibi yeniden herkese, “Bakın yine yanımdalar ve ben şimdi çok daha fazla güçlüyüm” demek için, zaten pek de severek ve eğlenerek yaşamadığı bu hayatta en azından haksızlıklarla, adaletsizliklerle, ikiyüzlülüklerle, korkaklıklarla, zalimlerle dövüşürken ‘O’nun gücünü yeniden yanında hissetmek için.

Ve tabii ki ‘O’na, bugünkü gibi bir özel günde belki yanında olduğunda “İyi ki varsın” deyip, bir öpücük kondurabilmek için…