srp

Taze Düşlere Yolculuk

Yazar: srp | 3 Ağu 2012 | Yaşam |

Taptazeydi düşleri… Daha hiç kırılmamış hiç hüzünle tanışmamış. Bana bırakın der gibiydi hayatı. Kendine sımsıkı sahip çıkışı kıskandırırken tüm matemleri. Aldırışsız yoluna devam ederdi. Yorulmazdı, korkmazdı, vazgeçmek nedir bilmezdi… Yolları tanıdı önce, ayrılıkları tattı birer birer.Oysa hep mutluluktan ağlamıştı bugüne kadar. Öğrendi sonunda mutluluğunda kalbine acı verdiğini. Kalbi ağırlaştı zamanla… Umutları vardı hala… Bırakmaz onlar beni derdi hep. İnanırdı tüm saflığıyla. Umutların kanatları olduğunu sonradan anladı. Cesaretin yüreğinde uyandırdığı heyecanla yoluna koyuldu tekrar tekrar. Sabırdan kafes yaptı gönlüne, umutları kaçıp gitmesinler diye… Yollarda özlemi tanıdı, nerden bilebilirdi yalnızlığın bu kadar inatçı olduğunu. Uzaklaştıkça her sancıdan, inatla kendine yaklaştığını… Samimi buldu bu duyguyu özleme hasret duymuş ama canı yandıkça bir o kadarda kızmıştı… Hayalleri vardı birde. Öle derinden. Herkes gibi kendinden defalarca büyük seçmiş, bir sonraki seneye saklamıştı. Hayal imkânsızı değildi onun. İnançları kadar kutsaldı… İyimserliğinde saklardı onları. Gün geldi hayaller yalnızca rüyalara yetebildi… Susmayı öğrendi o anlarda… Alaylı bakışlara alışmıştı artık. Savaşmadı hiç yaşadı sadece… Büyük dağların arkasında değildi onun için mutluluk… Fark edilmeyi bekleyen ayrıntıları seçerdi hep… Herkeste olan kusursuz mutluluklara toktu kalbi. Fakat doyumsuz ruhları hesap edemedi. Merhametle nefreti öğrendi… Güçlendi tüm bunlara rağmen. Yeri geldi acımasızca kalbini ezdi geçti. Yeri geldi düşlerini bir kenara itti. Ve bazen de hayallerine sus demeyi bildi. Her şeyi kendine yaptı. Gurur denilen şeyin nasıl bir erdem olduğuna tanıklık etti her seferinde… Zamanı tecrübe ederken, incelikleriyle yüreğine işleyen hayat nakışlarına, olası...

Devamını Oku

Hayat Sana Teşekkür Ederim

Yazar: srp | 12 Tem 2012 | Yaşam |

Ne kadar kızmış olsamda sana… Bıkmadan yaşattığın tüm heycanlara, aslında teleşla başladığım her dakikaya rast geldiğin için teşekkür ederim.. Yola çıkayım dedim, yolculuğumu yokladım amca dedim bu yol nereye gider? İçinde ne varsa seni oraya götürür dedi… İçimdekileri hesapladım… Yazdım çizdim… Düşündüm… Sığdıramadım bu dünyaya… Yaktım bi sigara kederlendim derinden… Sonra dedim sus ve izle. Hayat seni içindekilerle kaldırabildiği kadar taşısın… Gerisi senin elinde… Çünkü… İnsan içinde yaşarmış tüm gerçekleri. Dışında ise gerçek diye bilmek istediklerini. Bu hayatın tek değişmez rolü buymuş. Ve bazen insan uyumsuzluğun gölgesinde dinlenmek yerine, sahteliğin sıcağında yanmayı tercih edermiş. Tüm hazları elde etmek uğruna… Sanırım gerçeklerimin peşinde koştuğum sürece huzur bulacağım kendi cennetimde… Her nekadar kızgın olsamda hayat sana teşekkür ederim uğruna ölebileciğim yolları tarif ettiğin için… Biliyorum gerisi tamamen benim elimde… Yolumun kıyısında buldum ama geç kalmışım… Ne diyeyim olsun… Susunca bulduğum diğer güzelliklere sayarım bunuda. Duyarsın belki dinle… Mutlu olmak mı istiyorsun… Karar veremediğin tüm ızdırabın arkasında deli cesareti verir rabbim bize… O’ nu bul peşinden koş… Yorul gerekirse… Nefesin daralsın sakın pes etme… Hatalarımız bize doğruyu gösterir… Fakat bi bedel ödemek gerekse ödenir öyle gidilir… Hesaplaş yüreğinle kandır vicdanını, al gönlünü öyle bul içini… Nereye gidersen peşinden gelecek umutsuzluğu at üzerinden… O zaman hayat sana gülümseyecektir… Bedeli ne kadar ağır olsada… Korkma!! Korkuların denizini çöle dönüştürür izin verme… Ahhh benim telaşlarım sustukça içimde büyüdüğün kadar yanar oldu yüreğim… Acısada vazgeçmeyeceğim… Bikaç...

Devamını Oku

Umut

Yazar: srp | 30 Mar 2012 | Yaşam |

Anlatmak isterdim ama olmadı…İçimdekileri anlatmaya yükümlülüklerim yetmedi. Renklerimi sarıp sarmaladım bi kutuya, Olmadı.. Sığdıramadım…Azizliğine kapıldım şefkatinin, acısında meğer ne çok merhamet saklarmış bilemedim..Koptu kırıldı işte bak, ama toparlanırım bilirsin!Kimselerin sindiremediği yoğun azimlerim var çünkü içimde…Varken olmayanımda saklanırmış öfkelerim, ama suçlanmadan suça bakarlarmış öylece..Bir tutam ateş üfledim söndü..Közler varmış gerisinde, işte yanıp yandığım aslında bu kadarmış…Kimlerin uğruna saçmaladım. Ki benim yenilgilerim belki onların zaferleri idi..Bana göre hiç olmayan, onların kıymetlisi idi..Kelimelerim böyle kifayetsiz kalıyor ya da kifayeti bilmediğim kılıflara onlar mı sokuyor?Bilemedim işte, bazen sustum bazen beni anlamaları için zorladıklarıma konuşup durdum.Bazen de sesimi duymayacak kadar içime öfkemi kustum.. Belkide bir şans daha...

Devamını Oku

İçimdeki Büyü

Yazar: srp | 22 Ağu 2009 | Yaşam |

Düşün!!! Hiçbir isme uymayan ve daha çocuk yaşta öğrendiğin ne olabilir sende? Özenle kimselere göstermeden içinde büyüyen… Çoğumuz farkında değildir bunun ama çocukken kurduğun hayallerin kaynağıdır aslında. Ve büyüdükçe koruyabilen çok azımız kalır. Hepimizin içinde olan, nasıl nitelemek istersen sana ait o büyülü şeye tutkuyla bağlanırsın daha çocukken. Anneni sevdiğin gibide değil kendini sevdiğin gibi belkide…Hepimizin anılarında takılmıştır mutlaka, büyüyünce ne yapmak istediğin. Belki şarkı söylemek, ressam olmak, doktor olmak ya da öğretmen sadece kiminin hayali ne kadar sığarsa o kadar işte. Hepsinin sebebi var. Neden öğretmen olmak istiyorsun? Çocuklara doğruyu öğretmek için… Neden doktor olmak istiyorsun? İnsanların hayatlarını kurtarmak için.. Peki ya ressam ya da sanatcı? Neden? Çocukken verdiğin tüm olası cevaplar böyledir eminim. Şimdi mümkün olmayan kocaman bi incelik gibi kaldı hayatımızın gerisinde… Ya bir düşünün. Hangimiz bunların peşinde… Çoğumuz. Hayat şartları en büyük sebep belkide. Kendini bildin bileli içinde büyüttüğün o güzel şeyi, zamanla küçülten adeta sömüren her duyguya muzdarıp olmak, kendime dair düşündüğüm en acı şey… Sevdikçe büyü’nden bir parça verirsin, paylaşırsın azalır zamanla belki ama değerdir karşındakine, korkmadan cesurca devam edersin ama değmiştir bir kere… Her dafasında senden çalmaya gelenlere kapat kendini… İçindekine sahip çık çünkü çocukken sana verilen en güzel armağandır “O”. Başka bir şansın yok zamanla kücücük bir zeytin tanesi gibi kalsada kaybetme çünkü sevdiğin seveceğin yaşamak istediğin hayallerin o kücücük gizemli şeyde. Tamamen kaydedenler çok aramızda, belkide kötü dediğimiz insanlar. Ama...

Devamını Oku

Kendindedir Olup Biten Herşey…

Yazar: srp | 25 Nis 2009 | Genel |

Aldırmıyorum ki hiçbir şeye ve aslında aldırmak istemiyorum bu denli sorumluluklara.. Bitiyor bitiriyor herşekilde seni. Dün zamana dur dedim durdu!!.. Bugün dur desem, daha gerisinde olmadan son buluyor zaten her şey.. Anlıyorum, savaşıyorum. Ve bildiğimden de öte vazgeçmiyorum.. Keza aynı dert, aynı sefa.. Eğer umrumda sanıyorsan yanılıyorsun.. Ne sanki ben mi değiştirebilirim bu saçma sapan düzeni.. Zaten asla! Denedim de olmuyor. Tek vazgeçtiğim bu.. Ama uymayacağımda kesin.. İşte baş kaldırıyorum ve hep sonuçlarına katlanıyorum. Yine olsa yine yaparım demek bu kadar kolay benim için çünkü hem vazgeçip hem geçmediğim hayal dışı bir çelişkide olması gerekene kadar ve mümkün olduğu kadar yoruyorum kendimi.. ve hatta acıyana kadar.. Kanamadan bişeyler benden gitmeden.. Aslında gitmesini istemediğim her duyguya inat barındırdığım bencil ruha yansıyan suçlulukda.. İşte buradayım kendimim.. Bir ruhun içinde barınan duygu ne denli olursa olsun zahmetine katlan..!! Görmek istediklerin kadardır hayatın.. İçinde yaşadıklarını hep kötü biliyorsan yazık ki bu hayat seni içinde taşıyacak kadar acımasız.. Sana sölüyorum, dediğim sen kendi içimde bulduğum hayat!! Anlamak zorunda olmadığını bil yeter.. Ama anla anlaki görmek istediklerin güzelleşsin.. Sana sölüyorum hayat kimse üzerine alınmasın.. Benim içim böyle.. İtiraza tahammülüm var elbet ama müdahaleye...

Devamını Oku