Nidarıma bakınca öksüz mü sandın
İsnadımı nara sen bıraktın
Bülbül susunca hak mı sandın
Ya beni kayıplara koyarsın şimdi.
Beni uğruna kurban mı sandın
Anda yalnızlığa mahkum bıraktın
Vuslatımı senin çare mi sansın
Ya beni darlara koyarsın şimdi
Zerdali kokunu unutmam sandın
Abu hayattan içmem, yanıldın
Tarumarlığı bana reva mı sandın
Ya beni od’lara koyarsın şimdi
Zemheri ayazı huşu mu sandın
Kalpte olanı dile dayattın
Zehri benim helalim sandın
Ya beni kahredip üzersin şimdi
Döktüğüm inciyi senin mi sandın
Ziverbey’de işkenceyle özü ağlattın
Mum dibini ışıtmaz sandın
Ya beni aşka koyarsın şimdi
Varı var edenler var
O varı sen mi sandın
Yoğu yok edenler var
Ya sen yokları yarattın.
GÖKHAN ÇAYAN
güzel bir şir