Her zaman kendimi birşeyler için geç kalmış olarak görüyorum. Geç kalınmış özürler, geç kalınmış itiraflar, geç kalınmış kararlar ve kaçınılmaz son: erken biten aşklar. Zaman için herşeyin ilacıdir diyenler; zamanın bir ilaç değilde aksine kainattaki canlı cansız herşeyi yavaş yavaş ve zevkle öldüren bir katil olduğunu nasıl bilmezler?
Bu katilin hedefi olmamak için hayatımızda ertelediğimiz ya da geç kaldığımız hiçbir şey olmamalı; zamanında söylenilmemiş bir aşk itirafı, tutulmamış bir söz, kırılan bir kalp, ertelenmiş hayaller. Bunların hepsini yeniden zamanın buzlu kalıplarından çıkarıp tekrar hayat vermek imkansızdır.
Ama ne olursa olsun kader inancımız var fakat bu kader değildir,birşeyi gününde yaptığınızda gerisini takdire bırakırsınız ve elinizden geleni yapmış işi kadere bırakmış olursunuz.fakat birşey yapmadan tamamen herşeyi kadere bırakmak saçmadır..biz elimizden geleni yapıp gerisini Alah’a ve kadere bırakalım ki içimiz o zaman rahat olsun!!…
her şey olması lazım geldiği nispetinde olmuştur.buna geç kalınmışlıktan ziyade kaderin tecelisi demek sanırım daha rahatlatıcıdır…
gerçekten bianda bütün ertelediğim şeyleri,kırdığım kalbi hatırladım sayenizde ve dediğiniz gibi hiçbir şeyi ertelemeyelim, çünkü itiraf edeceğimiz zaman o kişiyi bulamayabiliriz..