Yazar: Ömer Erdem

Mainz, 02.10.2014 Aslı var mı bilmem ancak bir darb-ı mesel olarak anlatılır. Güya Kastamonu da bir küçük yerleşim biriminin girişine vatandaşlar; „Dikkat daş düşebilür, ayu çıkabilür“ diye bir levha asmışlar. Son günlerde dört bir yanımız yöremiz ateş çemberinde olmasına rağmen ve ülkemiz bütün enerjisini bu ateşten etkilenmeden çıkabilmek ve bu ateşte yanmakta olan insanlardan nasıl yapar da bir cana daha hami olur kol kanat gererim diye gece-gündüz çabalarken nice zamandır pek sesleri çıkmayan kendisini ülkenin kahyası sanan „iyi saatte olsunlar“ takımı yine basmışlar vaveylayı: „İrtica“ geliyor, başörtüsünü ilkokul çağında çocuklara taktırmak da ne demek oluyor. Atatürkümüzün kemikleri sızlıyor. Birileri devrimlerin canına okuyor. Efendim ikide bir de CHP denen partiye çağrılar yapılıyor. Neredesin ey CHP, görmüyormusun ki irtica almış başını yürüyor. Toprağı bol olsun Din düşmanı olan Türkan Saylan bir zamanlar şöyle demişti: „Bize namaz kılan değil bale yapan kız çocukları lazım“. Şimdilerde Hüseyin Aygün denen „densiz-dinsiz ve de edepsiz„ insanımıza ve onun değerlerine utanmadan hayasızca hakaret ediyor. Gezi zekalıların gezi kalkışması esnasında mahalle baskısına rağmen duruşunu bozmayan devekuşu görünümlü „minik serçe“ nam-ı diğer Sezen Aksu denen şarkıcı bozması da sanki çok merak eden varmış gibi bu konuda görüş beyan edip hakaretler savurmuş ve kendisini kapatmaya kimsenin gücünün yertmeyeceği mealinde bazı zırvalarda bulunmuş. Dahası kendisini „eski müftü“ diye tanıtan İhsan Özkes namında bir CHP li vekil televizyon ekranında hiç utanmadan sıkılmadan karşısındaki hanımefendiye; „Siz müslümanlığınızı CHP`ye borçlusunuz“ diyebiliyordu. İrtaca niye...

Mainz, 17.07.2014 Türkiye 10 ağustos tarihinde yine bir seçime gidiyor. Ama bu defaki seçim bir çok noktada diğerlerinden farklılıklar arzediyor. Benim görebildiğim kadarıyla öylesine müthiş bir şölen ve bayram havasında yürümüyor kampanyalar. Kimbilir belki bunda Ramazan ayında olmamızın da etkisi olabilir. Fakat ben esas etkinin başka parametrelerde aranması gerektiği inancındayım. Bu seçimde normal olmayan bazı şeyler var, bunu kimse inkâr edemez. Cumhurbaşkanını bizzatihi halkın tayin ve tesbit edecek olması handiyse bir „yönetim yahutta sistem değişikliğini“ icbar ettirse de ülkedeki siyasetçilerin bunun yeteri kadar ayırdında olmadıkları gözlemleniyor. Partilerin fiilen seçim kampanyalarına dahil olmaması yahutta daha ziyade adayların kampanyayı kendi başlarına yürütmesi gibi bir durumla da karşı karşıyayız. Gerçi öteden beri Başbakan Erdoğanın zaten Ak Parti oylarının da büyük bir bölümünü kendi „kişisel karizması“ ile topladığına dair kuvvetli bir inanç bulunmaktadır. Ve fakat yine de bu seçim elbette ki doğası gereği 3 aday arasında geçecektir. Adaylık için 20 milletvekili tarafından aday gösterilme kuralı hatırlandığında ve mecliste grubu bulunan 4 parti olduğunu düşündüğümüzde neden 3 aday yarışıyor diye sormadan edemiyor insan. Nedenini, iki partimiz bizden bir şey olmaz iyisimi ikimiz birleşelim ve „bir çatı kurup oaraya da ithal bir aday“ koyalım demelerinden bu yana öğrenmiş olduk. Muhalefet, Çankaya için kendi içinden bir aday çıkaramamış ve Cumhurbaşkanlığı adaylığı noktasında „Pensilvanya soslu ama yabancı bir akıl“ ile hareket ederek çatı ya bir aday çıkarmış ve toplumun önüne „halim.- selim“ ve biraz da „kıt Türkçesi“...

Mainz, 05.06.2014 Türkiyemizde bilgi birikimi yetersiz olanların müracaat ettikleri en kolaycı yol hemen belli-başlı klişelere sarılmaktır. Geçmişte müslümanların, hadi biraz daha daraltalım, müslümanlığı hayat tarzı olarak benimseyenlerin habire horlandıkları klişe „irtica“ denen maymuncuk görevi gören sihirli kelimede idi. Kim ne zaman müslümanlara saldıracak olsa hemen „irtica hortladı yahutta şeriat geliyor“ gibi bazı yaygaralar koparmak vakayi adiyedendi. Halbuki şeriat hiç gitmemişti ki niye gelsindi. Fakat dert başkaydı tabii… O zamandan bu zamana köprülerin altından çok sular aktı. Ve nihayet müslümanlara ülkelerini cehenenneme çeviren o meşùm anlayış milletin feraseti ile içinden çıkardığı bir „yiğit adam“ sayesinde aşıldı. Ülkeyi dindarlar için yarı açık cezaevine dönüştüren azgın azınlık artık mevzilerini iyice kaybetmiş bulunuyor. Eskiden sandıktan çıkma gibi bir kaygısı bulunmayan devlet beslemeleri milletin kahramanca mücadelesi sayesinde arkalarından itikleyen „bürokratik oligarşi“den mahrum kalınca ve tam 12 yıldır hemen her sandıktan ağır bir mağlubiyetle çıkınca ne yapacağını iyiden iyiye şaşırmış vaziyette. Başbakan ile sandık yolu ile başa çıkamayacağını anlayan bu çevreler gözü dönmüş bir şekilde saldırmaya başladılar. Muhlefet partilerinin bütün stratejileri „anti-Erdoğan“ üzerine kurulu. Erdoğan gitsin de ne olursa olsun ve hatta isterse memleket işgâle uğrasın. Benim dediğime bak ki, bu kafa zaten batıda „brost“ çeken bir sokak serserisini her zaman müslüman bir gence tercih eder. Zira bunların ağababaları da İslâm ve müslümanlara düşmandılar ve halen de öyledirler. Bakmayın siz bunu açıktan dillendiremediklerine. Hele az biraz bir güç ellerine geçsin bak bakalım o zaman ülkeyi...

Mainz, 19.05.2014 13 mayıs tarihinde Manisa ilimize bağlı Soma ilçemizde bulunan maden işletmesinde millet olarak çok büyük bir imtihandan geçtik. En büyük ölümlü kaza olarak „madencilik tarihimize“ geçen bu kaza sonucunda ekmeğini yer altında karataşlardan çıkarmak için çırpınan 301 vatan evlâdını „gayb“ ettik. Yani onları şuhud âleminden gayb âlemine ısmarlamış olduk. Netice olarak istisnasız herkesin gideceği yere gönderdik. Ölüm elbette ki dayanılması zor bir hadisedir. Hele ki aynı anda bunca insanımızın can vermiş olması ülkemizin kahır ekseriyetini olduğu gibi bizi de can evimizden yaraladı. Belki onlar için „dua“ ve gözyaşı biriktirmekten başka bir şey yapamadık ama en azından yüreklerimizin parçalandığını en derin yerimizle hissettik. Helal rızık için yerin altında büyük risk alarak madencilik yapmak zorunda olan bu insanlara Yüce Allahtan sonsuz merhametler temenni ediyor, geri kalanlara sabr-ı cemil niyaz ediyorum. Mekânları cennet olsun. Amin! Türkiye daha önceleri de büyük felâketler görmüş bir ülke. Daha çok yakın bir geçmişte Van`da bir deprem yaşadık. Van depremindeki durum ve ortaya çıkan hasıla bugünkünden gerçekten çok daha iyi bir durumdu. Demem o ki bu defa bu imtihan çok daha belirleyici oldu. Dolayısıyla „Soma imtihanı“ hem bize birçok şey öğretmiş oldu ve hem de adeta bir „turnosol“ vazifesi görmüş oldu. Şimdi buradan hareketle bu imtihan ile ilgili kimlerin nasıl bir durum ortaya çıkardığına bir gözatalım: Hükümetin İmtihanı Hadise duyulur duyulmaz Başbakan Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı Sayın Taner Yıldız beyi acele olarak olay yerine...

Mainz, 12.05.2014 Eski Türkiyede milletin iradesiyle seçip gönderdiği meclis ve onun içinden çıkartmakta olduğu yürütme organı memlekete vaziyet eden üniformalı zevatın izin verdiği alanda siyaset eder; yol, baraj, köprü, su ve elektrik işleriyle iştigal eder bir nevi rüşvet kabilinden ihale yasasını da uhdesine alınca hiç olup bitene ses çıkarmazdı. Ve memlekette en ufak bir tartışma bile olmadan „ne şiş yansın ne kebap“ kabilinden ülke yönetilir yahutta yönetiliyor „muş“ gibi yapılırdı. Renksiz ve kokusuz sağ iktidarlar kendilerine tanınmış olan bu daracık alandan hiç rahatsız olmazlar etraflarına mavi boncuk üstü „eşantiyon ihaleler“ vererek işi götürürlerdi. Bu arada olan millete olur. Fakirlikten inim inim inleyen insanlar biraz daha fakirleştirilir. Zenginler daha bir zenginleştirilir. Hulasa bu kısır döngü sür-git devam ettirilirdi. Bir ara merhum Özal bu fasit daireyi kırmak için hamle yapmak istediyse de mâlesef başarılı olamadı. Sonunda merhum Erbakan bu konuda çok cesur adımlar attı. Fakat onun iktidarı oldukça zayıf olduğundan bütün „mutlu ve putlu azınlık“ biraraya gelerek üniformalılara müracaat ederek bu güzel girişimin „akim“ kalmasını temin ettiler. Ancak böylesi bir fasit dairenin bin yıl daha sürmesi akla ziyan bir anlayıştı. Öyle ya artık 1940`ların Türkiyesinde değildik. Ama birileri kendi âli menfaatlerini korumak uğruna bu yolda ellerinden gelen herşeyi yapmaya and içmişti. Nitekim sonunda millet 3 kasım 2002 tarihinde olaya el koydu. Ve kendisinin bizzatihi iktidar olma kararlılığında olduğunu göstermiş oldu. Ancak iyi saatte olsunların millete iktidarı teslim etmek gibi bir niyetleri...

Mainz, 05.05.2014 Vahşi kapitalzmin hüküm sürdüğü günümüzde hemen her alanda beyazlatan ürünler habire piyasaya sürülmekte ve „beyazlama“ ihtiyacı olan tüketicilere sunulmaktadır. Dişlerden çamaşırlara kadar bir çok beyazlatıcının piyasada rağbet gördüğünden haberdarız. Ancak „ten“ beyazlatan bir ürün olup olmadığı konusunda benim ciddi kuşkularım var. Eğer bu konuda benim duymadığım bir yeni icat sözkonusuysa onu bilemem. Ancak daha çok kısa bir zaman önce ünlü sanatçı Michael Jaksonı`n beyazlama uğruna canından olduğunu biliyoruz. Tabi işin ironisi bir yana elbette ki böyle bir beyazlamadan bahsetmiyoruz. Zira bu tür bir heves sadece heves edenin zararı ile sonuçlanır. Ancak sınıfsal olarak kendisine egemenler tarafından “zencilik” düşmüş olan kimselerin bir zaman sonra “Ben de Beyaz Olacağım” diye tuturmasının sadece kendisine değil hem ülkesine ve hem de milletine zarar vereceği bir kere daha görülmüş oldu. Aslında biz bu ülkenin zencileri kabul edilenler olarak Anadolunun bir köyünden yetişmiş tamamen saf duygulara sahip temiz yürekli milletini ve vatanını canından bile aziz bilen bir insan olarak tanıdığımız Haşim Bey’i, mahkemeye atandığında kendisine yapılan saldırılara karşı savunmuş ve göğsümüzü siper etmiştik. Refah ve Fazilet Partilerinin kapatılma kararına karşı düştüğü muhalefet şerhini ayakta alkışlamış ve özgürlükten yana olan tutumuna hayranlık duymuştuk. Ak Partinin kapatılma davasında yine bir cesur yürek gibi davranmış ve alkışı haketmişti. Anayasa mahkemesine başkan olduğu zaman yaptığı konuşma ile yüreklerimize su serpmiş ve yüksek yargının bundan böyle “vesayet” tutumuna girişmeyeceğini düşünmüştük. Başörtüsü ve benzeri özgürlük konularında cesur kararlar alan...

Mainz, 28.03.2014 Yanlış hesap Tayyibi devirmek beyler,  Temmuz sıcağına kar mı dayanır. Kaset, montaj. Şantaj acâyip şeyler, Hiç düşünmediler Millet uyanır.   Sen ayrılma şefkatten dilinde dua, Beddua okuyan diller utansın! Yüreğinde sevgi, gönlünde şuâ, Millete uzanan eller utansın!   Sen yak lâmbaları karanlık bitsin, Güneşi yangın sanan bunak utansın! Neo-con severler defolsun gitsin, Yalancıya aldanan ahmak utansın!   Sen nâdide eserleri bir bir yola diz, Yola ateş saçan nâdan utansın! Sadece Tevhide boyun eğdik biz, Dinini güce satan hâman utansın!   Evet uzunca bir süredir herkes konuştu. Ama ne konuşmalar… Aslında bunlar sadece konuşmalardan ibaret değildi. Bunlara çok yabancı da değildik. Ne zaman Türkiye silkinip toparlanmaya kalksa hemen bir yerlerden „“düğmeye“ basılır ve bu kutlu yürüyüşe bir şekilde engel olunurdu. Bu defa da öyle olması için çok büyük çabalar harcandı. Taksim Gezi Parkı Ayaklanma Denemesi Öncelikle bu ülkenin en naif kesimi olan gençler kullanılmak istendi. Zamanında „iritica“ diyerek „öcü“ ilân ettikleri „yeşili“ bahane ederek darbeleri fiilen yaşamamış gencecik yavruları haince bir örgütleme yöntemiyle örgütleyerek ayaklandırmaya kalkıştılar. Aralarına saldıkları „solcu-sosyalist, emperyalist ve devrimci teröristlerle“ birlikte İstanbulumuzun bir bölgesini yağmaladılar. Adeta işgal görüntüsü vererek polis ve esnafa saldırdılar. Dahası uluslararası şebekelerle işbirliği yaparak ülkemizin imajını zedelemek için kan dökmeye kalkıştılar. Uzunca bir süre bu ayaklanma yoluyla sonuç almaya çabaladılar. Ancak ülkeyi idare eden kadroların „Dik Duruşu“, cesaret ve basireti ile buradan bir sonuç alamadılar. Sonrasında „marksist eskileri liboş yarı aydın...

Mainz,20.03.2014 Var ama bizim rüyalarımıza efendimiz (s.a.v) teşrif etmiyor. Bundan dolayı elâlemi kıskanacak hâlimiz yok. Günahkârlığımıza verelim. Fakat yine de Allaha sonsuz hamd-u senâlar olsun. Zira en azından rüyalarımıza „şeytan“ da gelmiyor. Sağlam ve selim akıllı hiç bir müslüman Hz. Peygamberin rüyalarına girdiğini ve onunla görüşmeler yaptığını ve hatta ondan bazı talimatlar almak suretiyle günahlara engel olduğunu söyleyemez. Hele hele Hz. Peygamberin „Ankara havaları“ dinlemek üzere geldiğini iddia etmek akıllara zarar bir sapkınlıktır. Ya „Cebrail gelse oy vermem“ diyen kafaya ne demeli acaba? Müslümana yakışan bu bir „klinik“ vaka ise doktor tavsiye etmek değilse tevbeye davet etmektir. Günahta ısrar etmek şeytanın pislik amelinden başka bir şey değildir. Sadık rüyaları ancak Peygamberler görürler. Peygamberlerin dışında kim ne görürse görsün kendinedir, başkalarını ilgilendirmez. Peygamberden talimat aldığını söyleyenler burada durur mu zannettiniz. Asla durmazlar, „bir sınır yoksa hiç sınır kalmaz“. Yakında Peygamberi de devre dışı bırakabilirler. Şarlatanlık nasıl olsa bedava. Üstelik bir hayli de müşterisi var. Ürünün maliyeti, sadece bir „kaykuleden“ ibâret. Ancak milyarlarca dolara tekâbül eden bir pazarlama ağı var. Böylesi bir ticarete şapka çıkarmamak ancak kıskançlık ile te`vil edilebilir. Rüyalarında Peygamber gördüğünü ileri sürenler yeni değildir. Birazcık tarikat geleneğine göz gezdirmiş olanlar bile bilir ki burada „ilim“ den ziyade „ilham“ ve „keşif“ denilen yol ile bilgi edinilir. Bunlarda daha ziyade nedense „uyurken“ olur. Allah ümmetten her daim uyanık olmasını beklerken bu batıni meşrepler devamlı uyuyarak dolayısıyla da rüyalanarak ürünlerini tezgâha...

Mainz, 11.03.2014 Herkesin adını bir başka biçimde seslendirmekte olduğu bu karanlık yapı, son zamanlarda „paralel devlet“, Paralel örgüt“ „Uzun Kulak Örgütü“ ve hatta „p*** imalâtçısı örgüt“ olarak bile nitelendirilmektedir. „İnsaf dinin yarısıdır“ diyen bir peygamberin yolunda olduğunu iddia eden bu „karanlık yapı“ 17 Aralık tarihinden bu yana adeta bir yerlerden emir almışcasına insaf ve izàn cinayetine başlamış ve ülkenin kaderi ile oynamaya kalkışarak aslında „başka birilerinin derin bir projesi“ olduğu tezini ispatlamak istercesine işlem ve eylemlere kalkışmıştır.Karanlık yapının resmi pravdası niteliğindeki paçavranın ve benzeri selülozdan imal edilmiş paçavralar ile kanalizasyon hattına bağlanmış tv kanallarından ülkenin seçilmiş Başbakanına bıkmadan usanmadan ve utanmadan küfür ve hakaretler yağdıran bu zavallı güruhun giderek daha da sertleşeceği ve heybesinde bulunan bütün „çirkef ve pespayelikleri“ ortaya saçacağı da biliniyor. Kendileri tarafından adına cemaat yahutta camia veya hizmet hareketi denilen bu hareketin karanlık bir yapı olduğu yeni bir icat değildir. Yukarıda saydığımız isimlendirmeler yenidir, doğru. Ama bu yapının hem „karanlık“ ve hem de „otoriter“ ve „buyurgan“ olduğu ve hatta biraz da „militer“ olduğu eskiden beri bilinen ancak yüksek sesle dile getirilmeyen bir „kaziyye-i muhkeme“dir. Bunların dillendirilmemesinin iki ana sebebi vardı. Kimisi Ak Parti iktidarı bu karanlık yapıya gereğinden fazla yüz veriyor ve hatta şımartıyor diye hikmet-i hükumetten sual olunmaz kabilinden ses çıkarmazken kimisi de „yarın başıma ne iş açarlar“ diye korkusundan ağzını bile açmamıştı. Ne zaman ki „takiyyecilikten“ kısmen vazgeçtiler ve Milletimiz ile birlikte Ülkemize kastetmeye...

Mainz, 28.02.2014 Ülke yönetiminin seçim sandığı ile el değistirmeye başlamasının üzerinden yarım asırdan fazla geçti. 1980 darbe yıllarının ardından bendeniz de bu sandıkların hemen hepsine şahit oldum. O zamanlardan bu yana handiyse klişe haline gelmiş, „Ülke olarak çok kritik bir dönemden geçiyoruz, bu seçim çok hayati bir önem taşıyor“ özel cümlesini hep duymuşuzdur. Hemen her seçim döneminde hemen herkes tarafından dillendirilmekte olan bu „afilli cümlecik“ bazen istismara açık kapı aralamış olsa bile öylesine yabana atılacak bir ifade de değildir. Bizim ülkemiz gerçekten bu kadarı da „olmaz“ denilen olayların olduğu/oldurulduğu ender coğrafyalardan biridir. Bu ülkede özellikle „müslümanlık“ konusunda hassasiyeti bulunan insanların hemen her zaman ötelenip, aşağılanmalara maruz kaldığı, hor landığı ve devlet idaresinden özellikle uzak tutulduğu ve hatta enselerinde „boza“ pişirilmeye çalışıldığını bilmeyenimiz kalmadı. Anadolunun „kara-kuru“ insanları özellikle merhum Özalın cesaret ve yönlendirmesiyle küçümencik birikimleriyle iş yapmaya kalkışmış ve kısa sayılabilecek bir zamanda önemli mesafeler kaydetmişti. Taraflı tarafsız hemen herkesin en hâinâne darbe olarak nitelendirdiği 28 şubat kalkışmasında Anadolu insanının sadece başındaki „örtüsü“ değil, cebindeki parası da fişlenerek yok edilmeye çalışıldı. Ancak Anadolunun o „kara-kuru, yalın ayak baş kabak“ mazlum insanları bir kere gözünü açmıştı. Evet pekâla bu insanlar da ihracat yapabilir, şirket kurabilir ve hatta ülkeyi yönetebilirdi. Dünyada iş yapmak için illâ da fildişi kulelerde oturmak, boğaza karşı kadeh kaldırmak gerekmezdi. Istanbul baronlarının kurduğu „gayr-i meşru dükalık“ insanımzın kaderi değildi. Ve nihayet 1000 yıl sürecek şekilde kodlanan ve bu...

Mainz, 04.02.2014 Tιrlatmak kelimesi daha ziyade „argo“ literatürde kullanιlmakta olup, „delirmek“ „çιldιrmak“ „aklιnι yitirmek“ gibi anlamlara gelir. Ancak tabi bizim savcιlarιmιz gerçek anlamda „TIR“ lar ile kafayι bozmuşa benziyor. Böyle olunca da ister istemez insanιn aklιna savcιlarιmιz delirmeye mi başladι sorusu geliyor. Malum, son zamanlarda yollarda seyahat halinde bulunan „uzun araçlarι“ durdurmak moda olmuş durumda. Geçenlerde gözünden hiç bir şey kaçιrmayan bir savcιmιz Hatay ilimizde bazι araçlarι durdurmuş ve arama yapmak istemişti. Ancak savcιmιza bu araçlarιn ülkenin „Milli İstihbarat Teşkilatιna“ ait olduğu güzel bir lisan ile izah edilmiş. Bu izahat yeterli olmayιnca gerekli belgeler temin edilip savcιya ulaştιrιlmιş ancak görev aşkιyla yanιp tutuşan savcιmιz ne olursa olsun TIR latmayι kafasιna koyduğu için tutanak tutarak oradan uzaklaşmιş. Daha önce Reyhanlι da meydana gelen „Muhaberat“ kaynaklι terör saldιrιsιnda 52 vatan evlâdι can verdiğinde olay yerine ancak bir hafta sonra intikal eden savcι mesele TIR olunca süratle olay yerine intikal etmişti. Aradan çok geçmeden bu defa yeni tayin edilen savcιmιz da çok büyük bir „iştiyak“ ile yine TIR larιn yolunu kesmiş ve istihbarat teşkilâtιna ait olduğu belgelenen vasιtalarι aramak üzere herhalde uygun polisler bulamadιğιndan olsa gerek „uygun bir komutan“ ayarlayιp jandarma ile baskιn yapmιş ve araçlarι aramak istemiştir. İstihbarat görevlilerinin bütün uyarι ve ikazlarιna rağmen araçlarι aramak için „canhιraş bir şekilde direnen“ kahraman(!) savcιmιz bununla da yetinmeyerek „sizi gelecekte Başbakan bile kurtaramayacak“ diyecebilecek kadar küstahlaşabilmiş, haddini aşarak görevlileri tehdit etme cüretini gösterebilmiştir....

Mainz, 18.01.2014 İnsan, yüce yaratιcιnιn „imtihan sιrrι” gereği kötülük yapabilme kapasitesi ile var edilmiştir. İnsan dilerse şeytanιn „uydusu“ olur, dilerse de Allahιn rιzasιna uygun bir hayat sürüp iyiliğin ve hayrιn peşinden koşarak hem bu dünyada „mutluluğu“ ve hem de öteki hayatta „ebedi saadeti“ yakalar. Allahιn koyduğu yasalarι peşinen reddedenlerin büyük bir azap ile uyarιldιklarι açιktιr. Ancak Allah ile aldatanlarι „alçaltιcι“ bir azabιn beklediğini de yine Kuràn defaatle haber vermektedir. Allah ile aldatmak yeni moda bir aldatma türü değil aksine çok kadim bir tarihi bulunan bir gelenektir. Allah ile aldatmanιn ölçülerini anlamak gayet basittir: Özellikle insanlarι „din adιna Allaha“ değil de cemaatine, kliğine, kulübüne, camisine, dergâhιna, tezgâhιna çağιranlarιn hepsi Allah ile aldatmaktιr. Tarihin en büyük din davetçileri olan Peygamberlerin hiç birisi insanlarι kendisine çağιrmamιş ve bu „davet“ karşιlιğιnda herhangi bir „ücret“ de talep etmemişlerdir. İnsanlarι „din ve diyanete“ çağιrιyorum diyerek muhteşem bir saadet zinciri oluşturup insanlarιn hem gönüllerini ve hem de ceplerini esir alan bazι „sevgi ve hoşgörü kalpazanlarι“ kendilerini saklayarak haklarιnda bir illüzyon oluşturmak yoluyla emirlerindeki servet ile yetinmeyip Milletin „değerlerini“ yok etmeyi amaçlamιşlarsa işte bunun adι „Allah ile aldatmak“ olur. Eğer siz yahudileri ve bilumum ateist ve ataistleri en derin muhabbetle sever ve Müslümanlardan nefret ederseniz, Eğer siz İsraile meşru otorite deyip şehitlere terörist yakιştιrmasι yapmaya kalkιşιrsanιz, Eğer siz kendi ülkenizin milli bankasιnι yahudilere peşkeş çekmeye kalkarsanιz, Eğer siz Müslümanlara Karun ve Firavun deme küstahlιğιna ve kibir zehirlenmesine...

Mainz, 10.01.2014 Yanlιş bir algι ile doğru bir kurgulamanιn mümkün olmayacağιnι peşinen belirtelim. İlk bakιşta meydana gelen milimlik bir sapma açιsι ileride çok büyük bir sapmalara yol açabilir. Son zamanlarda muazzam bir „algι“ bombardιmanι altιnda olduğumuzu da ifade ettikten sonra bir masal anlatmak istiyorum: Masal bu ya, zamanιn birinde bir devler ülkesi varmιş. Bu ülkenin himmet sahibi, gayet anlayιşlι ve adaletli bir yöneticisi varmιş. Günün birinde azgιn bir dev bu ülkeye dadanmιş habire eşkιyalιk yaparak güvensizlik ve huzursuzluk çιkartmaya başlamιş. Hadise devler ülkesinin kralιna iletilmiş. Kral bu duruma çok sinirlenmiş ve bu haddini bilmez eşkιyaya bizzat haddini bildirmek için devin konağιna gitmiş. Bütün heybetiyle içeri girmiş ve, nerde benim ülkemin huzurunu bozan dev diye seslenmiş. Korkudan kaçan dev iç kιsma saklanmιş ama şeytâni bir zekâ ile karιsιna dev gelmeden önce oğlunu yatağa yatιrιp üstünü örtmesini ve sadece ayaklarιnι açιkta bιrakmasιnι söylemiş. Kral devi eşkiyanιn karιsι karşιlamιş ve ona biraz sessiz ol burada küçük oğlumuz uyuyor demiş. Gayet gergin ve oldukça sinirli olan dev yatağa bakar bakmaz müthiş bir korkuya kapιlmιş ve içinden „küçük oğlunun ayaklarι bu kadarsa ya kendisi ne kadardιr“ diye geçirince büyük bir korkuya kapιlmιş ve oradan kaçmak zorunda kalmιş… Masal deyip geçmeyin. Yahutta ne alâka canιm sakιn demeyin. Meselâ bu dev yatağιn üzerindeki yorganι kaldιrmayι denemiş olsaydι ülkesinin esenliğini hemencecik sağlayabilecekti. Algι yönetiminin modern çağιn en önemli parametrelerinden biri olduğunu bilmeyen yok. Bu konuda itiraz olacağιnι...

Mainz, 04.01.2014 Zamanιn birinde Bağdata yakιn bir mesafede eşiyle Bağdata doğru yol almakta olan bir süvari yolda ιssιz bir yerde „âmâ“ biri tarafιndan durdurulur. Yolda kaldιğιnι, yolunu bulmakta zorlandιğιnι ve kendisini de şehre götürmelerini talep eder. Süvari olan kişi eşinin atιn terkisinde olmasι ve atιn üç kişiyi taşιmasιnιn zorluklarιnι söylediyse de âmânιn yalvarmasιna dayanamaz ve onu da ata bindirerek şehre koyulur. Yolda giderlerken âmâ kişi süvariye aklιna gelen bütün „dualarι“ sιralar. Ancak tam şehir çarşιsιna intikal ettiklerinde âmâ basar yaygarayι: „Yetişin Ey Allahιn Kullarι, ben bir âmâ insanιm işte bu gördüğünüz adamι yoldan aldιm iyilik olsun diye şehre getirdim ama o benim atιma göz dikti, atιmι elimden çalmak istiyor“. Şehir halkι toplanιr ve manzara karşιsιnda merhamete gelerek süvariye bir güzel dayak çekerler. Üstelik adam kendi meramιnι bile anlatmaya fιrsat bulamaz. Netice de olay kadιya intikal eder. Yapιlan muhakeme sonucunda kadι olayιn taraflarιnι ve şahitleri dinledikten sonra atιn “âmâ” olan kişiye verilmesi kararιna varιr. Süvari ve eşi yapιlan haksιzlιktan muzdariptir. Yapιklarι iyiliğin karşιlιğι bu mu olmalιydι? Ama imtihan daha bitmemişti. Mahkeme sonucunda âmâ oluşunu fιrsata dönüştüren bu uyanιk tam da mahkeme dağιlιrken kadι efendi, kadι efendi: “Bu kadιn da benim karιmdιr demez mi?” Atι için gözyaşι döken adam bakmιş ki bu âmâ ile başetmek zor ben bu mahkemenin kararlarιna katιlmιyorum diyerek oradan uzaklaşmιş. Son zamanlarda yaşamakta olduğumuz hadiseler bu naklettiğimiz hadiseye ne kadar da benziyor. Bir tek sonuçlarι bakιmιndan bir...

Mainz, 14.12.2013 Darp etmek dövmek anlamιna gelen dilmize Arapçadan geçerek Türkçeleşmiş bir kelime. „Darp“ kelimesinden türetilen „darbe“ ise elinde güç ve silah bulunduranlarιn zayιflarι dövmesi anlamιna geliyor. Hani şu söyleyecek fikri olmayanlarιn seslerini yükseltmesi yahutta ağιzlarιnι bozmalarι gibi bir şey. Darbe sözcüğüne üçüncü dünyanιn bedevi ülkelerinde çokça rastlamaktayιz. Aslιna bakarsanιz daha düne kadar bizim ülkemiz de bu kategoride yer alιyordu. 2010 yιlιnda bir referandum ile basiretli insanιmιz bu „soysuz“ anlayιşι tamamen yoketmek için muhteşem bir icraat ortaya koydu ancak görülen o ki hâlâ bu konularda büyük sιkιntιlar var. Üzerlerinde üniforma ve bellerinde paravan kιlιçlarla arz-ι endam eden „omuzu kalabalιklarιn“ vesayetinden ülkeyi kurtarmιşken şimdi de „Cübbeli“ vesayeti ülkemize tebelleş olmuş durumda. Devlet denen organizasyonda önemli bir yeri bulunan ve her konuda mâşeri vicdana huzur bahşetmesi beklenen yargι erki içine sιzmιş bazι cübbeli takιmιnιn devleti yönetenler yerine bir başka mahfilden emir ve talimat almaya kalkιşmasι memleketimizde ufak çaplι da olsa bir kriz meydana getirdiğini itiraf etmeliyiz. Ancak bu kriz kesinlikle kalιcι olamayacaktιr. Bu başarιsιzlιk askerler kadar güçlü olmadιklarιndan kaynaklanmιyor. Aslιna bakιlacak olursa askerler varken bile en büyük güçlerden birini oluşturuyorlardι. Onlarι güçsüz kιlan yegâne karine artιk milletimizin böylesi „oyundιşι- hukukdιşι çetevâri“ organizasyonlara suskun kalmayacak olmasιdιr. Bundan böyle bu millet ne dine darbe vurulmasιna izin verir ve ne de darbeye din uyduranlara geçit verir. Peki ne demektir darbeye din, dine darbe: Dine DarbeBu topraklarda yaşamakta olan insanlarιn kahir ekseriyeti müslüman, bu bir...

Mainz; 28.11.2013 Memleketin yığınla meselesi hakkında çok ciddi adımlar atılmışken ülkenin gündemini sadece “dershaneler” üzerinden belirleme çabalarını bile bir yere kadar anlamak mümkündü ama son zamanlarda adına hiizmet hareketi denen bir gruba bağlı yayın organları kantarın topuzunu iyice kaçırmış durumda. Ülkede ki çarpık anlayış, yıllardan beri sürdürülmekte olan vurdumduymazlık, darbeciler ve darbecilerin emrindeki koalisyon hükumetleri tarafından adeta bir kangren haline döndürülmüş bulunan eğitim (belki de öğütüm demeliydim) sistemi sistemi dershaneler denen olguyu zorunlu hale getirmiş olabilir. Dershaneler bir sebep değil, sonuçtur. Dershaneler sınav sistemi değişmeden emirle kapatılmamalıdır. Bütün bu görüş ve düşünceler hakikatli bir şeklide dile getirildiğinde elbette saygın görüşlerdir. Dershanelerin hür teşebbüs tarafından ortaya konulmuş bulunan bir nevi ticari işletmeler olduğu da bir vakıadır. Elbette insanların ticari işletmelerine karşı girişilmek istenen kapatma ameliyesi konusunda tepki göstermeleri de tabii karşılanabilir. Bunların tamamına hakkaniyete riayet eden bir insan olarak “eyvallah” dememek mümkün değil. Ancal geldiğimiz noktada durumun hiç de dershanelerle sınırlı olmadığı çok açık bir şekilde ortaya çıkmış bulunuyor. Zira bana göre mesele sadece dershaneden ibaret olsaydı bu konu kamuoyuna doğru-dürüst yansımadan bir hal yoluna sokulurdu. Peki o zaman mesele ne dir? Yine herkes kendi zaviyesinden bakarak bir değerlendirmeye tabi tuttuğumuzda iki önemli durum tesbiti yapmak mümkün olacaktır: Birincisi: Tayyib Erdoğan fıtratı gereği disiplinli va kararlı bir liderdir. Bu zamana kadar bir çok badire atlatarak, askeri vesayet, mafya-siyaset-iş çevreleri vesayeti gibi durumlardan kurtarmış son olarak da „bürokratik oligarşiye“ son verip...

Mainz, 23.10.2013 İmparator lakaplι meşhur Türkücü İbrahim Tatlιsesìn şöhretli türküsünde “sarιgül” kendisine yer bulamamιş ancak belli ki bundan bir hayli rahatsιz olan “Sarιgül” bu defa İstanbulu yönetmeye talib olmak suretiyle kendisine türkülerde, şarkιlarda ve hatta siyasette yer tahsis etmeyenler ile kιyasιya bir mücadelenin içine girecek. Ancak bu hiç de kolay gözükmüyor. Zira Sarιgül kendi partisinden aday olmayι göze alamιyor. Partisini terkedip “işte ben geldim” deyip CHP`ye de gidemiyor. Mutlaka oradan en üst düzeyde bir “davet” bekliyor. Davet etsinler gideyim diyor ama aynι zamanda hazιrlιklarιnι da hιzla sürdürüyor. Sarιgül güller arasιndan gelip Şişli yerine bütün İstanbulun Sarιgülü olabilecek mi? Bunu elbette zaman gösterecek. Zira ortada eskilerin deyimiyle „ne fol var nede yumurta“. Dahasι tavuk bile tam olarak ne yapacağιnι bilemez durumda. Burada otlayιp komşunun bahçesinde yumurtlamaya kalkιşmasι bir tavuk için sofraya hazιrlιk yapιlmasι anlamιna gelir. Erbabι bunu çok iyi bilir. CHP´de ki „ikircikli“ tavιr ise sür-git devam ediyor. Ortalιk handiyse toz-duman olmuş vaziyette. İyi saatte olsunlar bunu her ne kadar CHP´nin ne kadar demokrat olduğuna hamletseler de bunun hakikatle bir ilişiği yoktur. Nihayet çok zor durumda kalan CHP yine rakibinin yöntemini benimseyerek bu zor durumun altιndan kalkmaya çabalιyor. Neymiş efendim, anket yapιlacakmιş ve sonuçta hangi „aday“ ile en fazla oy alabileceklerse onu aday göstereceklermiş. Tabi böyle bir karara „kargalar“ bile inanmaz ama olsun, biz bunu şimdilik böyle kabul edelim. CHP yöneticileri de en fazla oy alma konusunda Sarιgülün bir adιm...

Mainz, 03.10.2013 Haftalardιr beklenmekte olan ve üzerinde söylenmedik laf bιrakιlmayan „paket“ nihayet eylül sonunda Başbakan tarafιndan açιklandι. Maddelerden önce bir „manifesto“ tadιnda açιklamalar yapan Başbakan yaklaşιk 21 maddeden müteşekkil yeni düzenlemeleri kamuoyuna açιkladι. Paket sonrasιnda kimin ne diyeceğini de bir bir önceden sιraladι. Paketin sonrasιnda çeşit çeşit duruşlar ortaya çιktι. -Bu paket muhteşem bir reformdur,-Bu paket bir yιkιm projesidir,-Bu paket tam bir hayal kιrιklιğιdιr,-Bu pakete yetmez ama evet diyorum diyenler. Hemen herkes kendi zaviyesinden bakarak bazι değerlendirmelerde bulunurken bir tek CHP`nin ne dediği malesef tam olarak anlaşιlamadι. Yani ne dedi, ne demedi hiç belli olmadι. Pakete muhteşem bir reformdur diyenler ülkenin içinde bulunduğu kuşatιlmιşlιktan hareketle bunu söylemektedirler bundan eminim. Ancak yine de 11 yιldιr iktidarda bulunan bir güçlü partinin olayι muhteşem bir reform olarak sunmasιnι abartιlι bulduğumu ifade etmek isterim. Zira halkι müslüman olan bir ülkede, kamuda hizmet alan insanlarιn üçte ikisinin başι örtülü kadιnlardan oluşan bir ülkede masanιn öbür tarafιnda da “başörtülü” olarak çalιşabileceklerini düzenlemek hiç de muhteşem bir reform değildir. Devletin yaptιğι büyük bir hak gaspιnιn iade edilmesi demektir. Üstelik o bile tam yapιlamamιş yine de üç alanda istisna getirilmek durumunda kalιnmιştιr. Vatandaşlarιmιzιn analarιndan doğduklarι zaman öğrendikleri dilin konuşulmasιnιn, öğrenilmesinin önündeki engellerin sadece bir kιsmιnι kaldιrmakla yetinmek niye muhteşem bir reform olsun. Ermenilerin malι olan arazinin hak sahibine devri niye reform olsun. O her sabah sovyet mangasι gibi hep bir ağιzdan söylenen ve hiç bir işe yaramayan...

Mainz, 12.09.2013 2020 olimpiyatları Japonyanın Tokyo kentinde yapılacak. Öncelikle medeni bir şekilde kazanan kenti kutlamak gerek. Nitekim bu kutlama en üst düzeyde gerektiği şekilde yapılmıştır. Türkiyemizin olimpiyatlar konusundaki ilk başvurusu değil, görünen o ki son da olmayacak. Peki olimpiyatlara talip olmak gerçekçi midir diye kendi kendimize soracak olsak bu soruyu nasıl cevaplamak gerekir. Elbette böyle bir soruya hemen herkes hemen her zaman adet olduğu üzere kendi kliğinden, mezhebinden, meşrebinden yahutta ideolojisinden bakarak cevap verecektir. Ben kendi nam hesabıma bu soruya tam net bir cevap veremiyorum. Aslında bizim ülkemizde malesef „spor kültürü“ yeterince yerleşmiş değil. Bizim ülkemizde spor denince akla sadece “futbol” geliyor. Varsa yoksa futbol… Yatırımlar da futbola,Seyirci de futbola,Medya da futbola… Diğer spor dallarını özendirmek bir kenara çoğu zaman ciddi başarılar haber bile olamıyor. Ülke insanımızın spor kültürü oldukça zayıf. Herkes kısa yoldan köşe dönme telaşında. Spora da adeta bir kazanç türü olarak bakılıyor. İnsanımızın ferdi olarak spor yapma ile ilgili en ufak bir kaygısı bile yok. Ne yürüyüş, ne yüzme, ne bisiklet ve ne de bir başka spor… Bunların hepsi tamam ve hepsine eyvallah! Peki bütün bunlara rağmen “İstanbul” gibi bir kent olimpiyatlara ev sahipliği yapamaz mıydı? Bunca medeniyet görmüş, Asya ve Avrupanın iki yakasını biraraya getiren ve şairin: Bu şehr-i İstanbul ki bimislü bahadır,Bir sengine yekpare acem mülkü fedadır. Dediği dünyanın en nadide incilerinden olan bu devasa kent elbette ki olimpiyat düzenlemek için en az Tokyo...

Mainz, 27.08.2013 Demokrasi „sandιk“ demek değilse peki ya nedir o zaman. „Yandιk“ yahut „dandik“ demek midir? Şimdilerde bu cümle moda olmuş durumda. Başbakan ne zaman „Milli İrade“ vurgusu yapsa hemen birileri koro halinde „Demokrasi sandιk demek değildir“ diye ortalιğι veyveleye veriyorlar. Bazιlarι ise zülfüyare dokunmamak için olsa gerek, „demokrasi sandιktan ibaret değildir“ diyerek suret-i hak tan yana gözükme gayretkeşliğine soyunuyorlar. Son zamanlarda yine „nurtopu“ gibi bir tartιşma konumuz oldu. Sen misin habire Milli İrade vurgusu yapan o zaman biz de demokrasinin sandιktan ibaret olmadιğι tezini işleyeceğiz. Eyvallah, işleyin bakalιm. Gerçi geçmişteki hakaretamiz ifadelere baktιğιmιzda bu ifade hafif bile sayιlιr. Öyle ya bu kafa bir zamanlar halkιmιza „göbeğini kaşιyan adam“ da „bidon kafalι„ da dedi. Hatta bedenini pazarlayan bazι manken titr`li soytarιlar kendi oylarιnιn bir çoban reyi ile eşit olamayacağιndan bile sözedecek kadar sapιtmιştιlar. Benzer hakaretleri daha unutmadιk. Onun için sandιk her şey demek değildir diye geveleyenlere ben kιzmak yerine „acιmayι“ yeğliyorum. Zira demokrasinin sandιk olmadιğι tezini savunanlarιn sandιktan çιkabilme umudu kalmadιğι gerçeğini de görmemiz gerekir. Bu konuda onlar her ne kadar sert ve tavizsiz olsalar da biraz „empati“ yapmak gerektiği kanaatindeyim. Ülkede bir başbakan var kaç seçimdir oy`larιnι habire artιrιyor. 11 yιldιr işbaşιnda ama ne gidiyor ve ne de gidecek gibi gözüküyor. Dahasι ülkenin önüne 2023 vizyonu gibi muazzam bir „vizyon“ koyuyor. Yetmezmiş gibi bir de son zamanlarda 2071 vizyonundan bahsetmeye başlιyor. Adam hiç bir şekilde gidecek gibi gözükmüyor...

Mainz, 20.08.2013 Mısır topraklarından en son çağdaş Firavun tam da sonsuza kadar defedildi derken birden bire „Sisi“ adında bir „pisi“ kadar korkak yepyeni bir „çağdaş Firavun“ ülkeyi kasıp kavurdu. Kısa bir zaman içinde binlerce insanın kanını döken bu cani modern Firavun koltuğa öylesine yapışmış ki adeta antik çağ Firavunlarına rahmet okutacak… Antik çağ dönemindeki Firavunlar ile çağdaşımız Firavunlar arasında bir karşılaştırma yapmamız halinde sadece alet ve edevatın değiştiğini geri kalan her şeyin aynı olduğunu görmekteyiz. – Antik çağ Firavunu, Hz. Musa`yı „itibarsızlaştırmak“ için ülkenin en iyi sihirbaz ve simyacılarını, bilginlerini toplatmış ve halk huzurunda ona meydan okumuştu. Musa (a.s) Allahın yardımıyla onları dize getirince hepsi secdeye kapanıp iman etmişlerdi de bunun üzerine Firavun: „Benden izin almadan Musanın Rabbine iman ettiniz ha!“, O halde ben de size her türlü işkenceyi yapıp sizi öldüreceğim demiş ve tehditlerinden sonra terör faaliyetlerine girişmişti. Modern Firavunlar da şimdilerde Mısır halkına siz misiniz bize sormadan „Muhammed Mursi“yi seçimle işbaşına getirenler o halde biz de sizin kanınızı dökeceğiz demekte ve vahşice kan akıtmaya devam etmektedirler. – Antik çağ Firavunları kendi iktidarlarının tehlikeye gireceği haber üzerine zulmünü anaların rahimlerine kadar götürmüş ve ülkede doğan bütün erkek bebekleri katledecek kadar canavarlaşmışlardı. Günümüz Firavunları da kendi ikballeri uğruna erkek kadın, yaşlı bebek demeden insanları, savunmasız masum insanları hunharca katletmeye devam etrmektedirler. Kadim Firavunlar ile çağdaş Firavunlar arasındaki benzerlikler elbette bunlarla sınırlı değildir. Ne ki biz bu kadarının bile yeterli...

Mainz, 01.07.2013 Günaydιn beyler, hepinize günaydιn, kutuplaşιyoruz öyle mi? Vah! Vah! Ne iyi ettiniz de söylediniz yoksa siitin sene bunu biz asla akιl edemiyecektik. Behey gafil „ikiyüz yüzlü“ münafιk bozuntularι siz hangi kutuplaşmadan bahsediyorsunuz. Siz kendinizi çok akιllι alemi kör ve sersem mi sanιyorsunuz. Bu ülkede tanzimattan bu yana hep kutuplaşma var. Biz ülke insanι olarak ta o zamanlardan kutuplaştιk. Batιlιlarιn içimizden devşirdikleri (28 Mehmet Celebi ile başlar) cins kafalarι kendilerine benzettikten sonra aramιza salmalarιndan bu yana küçük ama „zengin“ ve ´de „mutlu“ (asιl anlamιnda değil) bir kesim toplumun kahιr ekseriyeti ile hep „ayrι“ kutuplarda yaşadι. Cumhuriyet öncesi toplumu topyekun batιlιlaştιrma hamleleri çoğu zaman özendirme yöntemleri ile sιnιrlι kalιrken Cumhuriyetin ilânιndan sonra ülkeye tamamen hakim olan batιcι kadrolar toplum mühendisliği konusunu „zorbalιk“ dahil her yolu kullanarak uygulamaya kalkιştιlar. Onlarιn unuttuklarι tek şey tamamιna yakιnιnιn geri kalmanιn sorumlusu olarak görmekte olduklarι „İslâm“ dinine göre toplumlarι zor kullanarak değiştirmenin imkansιz oluşuydu. Ancak onlar yine de milletin evladιnι milletin evladιna karşι kullanarak bu projede ιsrar ettiler. Peki sonuç ne oldu. Yaklaşιk yarιm asιr süren bu „diktatoryal“ yaklaşιmlar insanιmιzιn İslâmi değerlere daha fazla sarιlmasιna yol açtι. Kendilerini „dünyevileştirmek“ ve din den soğutmak için cebir dahil her yolu deneyen yönetici batιcι elitist kadrolarι bu millet hiç bir zaman bağrιna basmadιğι gibi affetmedi de. Milletin büyük çoğunluğu inancιna ve değerlerine karşι yapιlan bu iflâh olmaz saldιrιlara karşι yine imanιndan aldιğι kararlιlιkla sabretti ve direndi. Bu...

Mainz, 21.06.2013 Gezi Parkιnι vesile edip gezinirken birazcιk „anarşistce“ takιlayιm derken olaylar „vandalizm“ boyutlarιnι aştι. Bu arada ülkemiz tarihinin en büyük yatιrιm hamleleri hakkιnda yeterince tartιşma imkanι bile bulamadιk. Yaklaşιk 50 milyar dolarlιk yatιrιmlarι konuşamadιğιmιz gibi adeta ülkenin kalkιnmasιna bozulan kimseler varmιş gibi birden bire bir isim tatιşmasι aldι başιnι gitti. Neymiş efendim, „Yavuz Sultan Selim“ ismi ülkede yaşamakta olan Alevi kesimi rahatsιz etmiş, zira Yavuz, Alevi katili bir padişah imiş, mιş mιş da bilmem ne? Şimdi, Yavuz ve Alevi konusuna girmeden önce bazι tesbitlerde bulunalιm: İstanbulda keşke mümkün olsa da nüfus artιşι durdurulabilse daha iyi olur ama mâlesef buna imkân olmadιğιna göre „üçüncü bir köprü“ bu mega kent için acil bir ihtiyaç. Peki isminin Yavuz olarak verilmesi şart mιdιr? Elbette ki hayιr. Bence de bu isim isabetli olmamιştιr. Zira Yavuz ve köprü çok ilintili değil. Madem illâ da tarihsel bir isim verilecek böylesi güzide bir projeye büyük mimarιmιz „Sinan“ιn adι verilebilirdi. Yahutta bir başka devlet adamιnιn adι verilebilirdi. Mesela „Adnan Menderes“ yahutta „Turgut Özal“ denilebilirdi. Fakat madem ki ülkeyi yönetenler bu güzel hizmetin adιnι Yavuz Sultan Selim koymuşlardιr, bu durumda isabetli bir isimlendirme olmadιğι ifade edilir, (benim yaptιğιm gibi) memnuniyetsizlikler dile getirilir, hepsi bu kadar. Ama yok olur mu? Onlar kendilerini ülkenin değişmez „demirbaşlarι“ kabul ettiklerinden dolayι sadece biz bu isimden memnun değiliz demiyorlar ismin değiştirilmesi gerektiğini savunuyorlar ve padişah üzerinden adeta bir tarih yargιlamasι yapmaya kalkιşarak mevzilerini...

Mainz, 13.06.2013 Bütün demokratik ülkelerde yönetenlerden memnun olmayan kesimlerin yasal zeminde tepki göstermeleri ve protesto gösterileri yapmalarι meşru bir eylemdir. Zira bir hükümetin ne kadar başarιlι olursa olsun herkesi memnun etmesi imkan dahilinde değildir. Filhakika bu eşyanιn tabiatιna aykιrιdιr. Demokratik ülkelerde yönetilenler tarafιndan yapιlan gösterilere yöneticilerin de “tahammüllü” olmalarι beklenir. Buraya kadar söylediklerimizin hemen herkes tarafιndan kabul görecek genel karineler olduğu ortadadιr. İstanbulumuzun sembol meydanlarιndan Taksim de bulunan Gezi Parkι denen yerde neler olmaktadιr? Bu konuda hemen her türlü görüş ve düşünce bu zamana kadar dillendirilmiş olup hemen herkes olaya kendi bilgisi, birikimi ve dünya görüşü açιsιndan bir yaklaşιm ileri sürmüş bulunmaktadιr. Olaylarιn gayet safiyane bir çevre duyarlιlιğιndan ivme kazanarak sonuçta malum odaklar tarafιndan “manipüle” edilerek bir anlamda yeniçerilerin “kazan kaldιrma” hikayesine dönüşmüş olmasι noktasιnda handiyse bir görüş birliğine varιlmιş durumdayιz. Fakat geldiğimiz noktada olaylarιn sürme eğiliminde olmasι oldukça düşündürücüdür. Meselenin bu kadar uzamasι, inatla ve ιsrarla devam ettirilmesi noktasιndaki görüşlerimizi açιklama sadedinde bazι önemli tespitleri alt alta sιralayacak olursak: – Belli ki gerek polis ve gerekse MİT içinde halâ eski Türkiye reflekslerine sahip bazι kişiler bulunmaktadιr. Bunun delili hem yeteri kadar önleyici tedbir alιnamamιş olmasι ve hem de olaylarιn başιnda yapιlan o gereksiz ve oldukça sert müdahaledir. – Yabancι basιn tarafιndan olaylara gösterilmekte olan yüksek iltifat ve batι başkentlerinden yükselmekte olan açιk-örtülü destek talepleri ve hatta bazι yabancι devlet görevlilerinin eski meslekleri olan militanvari pervasιz beyanlarι ve yabancι...

Mainz, 04-06.2013 Bizim ülkemizde eskiden beri hemen herkes olaylara ideolojik bakar. Bu neredeyse bir hastalιk halindedir. Hiç kimse bir hadisenin gerçekte insanιn yararιna olup olmadιğιna bakmaz. Bunu siz ister toplumun ziyadesiyle politize olmasιna, isterseniz fazla düşünüp kafa yormak ve emek vermek yerine ucuz ve kolay olanι tercih ediyor olmasιna bağlayιn farketmez. Bu sebeple son bir haftadιr İstanbul- Taksim den hareketlenmiş olan bu gösteri ve protesto eylemleri de köküne kadar „ideolojiktir“. Efendim bu çok masumâne İstanbulda yeşile hasret gençler tarafιndan başlatιlmιş bir duyarlιlιk iken polisin sert müdahalesi olaylarι „Halk Ayaklanmasι“ (!) na dönüştürdü laflarι tamamen laf salatasιndan ibarettir. Hadiseye halk ayaklanmasι yahut Kürtleri ayaklandιramadιk hadi bir „Türk Ayaklanmasι“ deneyelim tarzι yaklaşιmlar safdillik değilse ahmaklιktιr. Ortada kökü dιşarιda olan oldukça vahim bir „kalkιşma“ denemesi vardιr, bu doğru. Ancak bu kalkιşmanιn „demokratik“ taleplerle ilgisi yoktur. Oraya toplanan kalabalιklarιn hemen hemen tamamιna yakιnι „ideolojik“ bir kalkιşma denemesi ile olayι tahrik etmek ve kιşkιrtιp buradan „rant“ elde etmek niyetiyle hareket ettiği çok açιk. Şimdi bu konu ile gerekeçelerimizi sιralamaya çalιşalιm: – Daha çok yakιn bir zamanda bir üniversite için binlerce ağaç kesildi İstanbulda ama kimsenin gιkι bile çιkmadι.– Taksim denen yerin laikçi-kemalist ve rantiyeci  yani tuzu kuru elitist beyaz Türk ve beyaz Kürtler için özel ve de çok simgesel bir anlamι vardιr. Unutmayιn daha 15 yιl kadar önce Taksime cami yapmanιn „arzusu“ bile darbe gerekçeleri arasιnda yer almιştι.– Eyleme katιlan insanlarιn Taksim, Kadιköy (Bağdat...

Mainz, 12.05.2013   Türklüğümüzü verdik, Kürtlüğü aldιk! TRT kurumuna ait bir çok kanalι verdik, TRT şeş diye bir kanal aldιk. Türkçeyi verdik, Kürtçe aldιk. Al yιldιzlι bayrağιmιzι verdik, üç renkten oluşan bir flamanιn sahibi olduk.Bunu verdik, şunu aldιk, yok bilmem ne verdik, bilmem ne aldιk. Bunlarιn hepsi kelimenin tam anlamιyla „zιrva“. Zιrva ise tevil götürmez. O zaman niye bu ülkede kan durdu ve neden bu teröristler çekiliyorlar, birden bire hidayete mi eriştiler v.s, v.s. Bu sorularι çoğaltmak da mümkün. Daha düne kadar dokunulmazlιklarι üzerinden köşeye sιkιştιrιlmaya çalιşιlan meclisimizdeki PKK uzantιlarι birden bire „barιş havarileri“ olup çιktιlar. Hemen herkes bu sorularι kendi birikimi dahilinde bir şekilde cevaplandιrmaya gayret ediyor. Bu konuda en rahat olanlar ise muhalifler. Onlara göre ortada büyük bir „ihanet“ var. Ülkenin yarιsιnιn rey vermekte olduğu ve ilk seçimde yarιsιndan fazlasιnιn oy vermeye hazιrlandιğι bir partinin ülkeye ihanet içinde olabileceğini düşünmek bile akιllara zarar bir görüştür. Ancak bu ülkede sayιlarι bir çift parmak sayιsιnι geçmeyecek kadar küçücük bir demode „Mao cu ve Leninist“ bir partinin „karanlιk!“ adlι tefrikasιnιn peşine takιlan aciz bir muhalefet olunca ortaya da böylesi akla zarar düşüncüler çιkιyor. Meselenin özü şudur: Kimsenin bir şey verdiği de yok, kimsenin bir şey aldιğι da yok. Zira bu ülke artιk kabile şefi olduklarιnι engelleyen tek alemet-i farikasι „frak ve simokin“lerinden ibaret olan diktatoryal bir takιm efendilerin inhisarιnda değildir. Meselenin elbette ki dünya konjonktürü ile epey bir ilişkisi var...

Mainz,10.04.2013   Herşeyi bir yana bιraktιk ülkenin bir asιrlιk problemi konusunda tam da ciddi bir irade belirmişken “sürecin adι” konusunda ihtilâfa düşer olduk. Ne kadar da sιğ bakma alιşkanlιklarιna sahibiz. Sahi sizce de öyle değil mi? Ne var yani, ülkenin böylesine hayati bir meselesi halledilirken adιnιn ne olduğunun ne önemi var? Olur mu, bazιlarιna göre elbette olmaz.Efendim, biz Kürtlerle hiç bir zaman darιlmamιşιz ki adι “barιş süreci” olsun diyenlere bir bakιn hele, daha bunlar düne kadar Kürtlerin af buyrun “kart-kurt” sesinden türediğini ileri sürenlerdi. Ne yaman bir çelişki. Bence meselenin adιnιn “çözüm” yahut “barιş” süreci olarak isimlendirilmesi tamamen teferruattιr. Ancak bazι ekran zevatιnιn meseleyi “toplumsal barιş süreci” olarak lanse etmesine ufak bir itirazιm var. Zira Kürtler ve bu ülkede yaşamakta olan Türkler ve diğer etnik unsurlar arasιnda hakikaten hiç kavga olmadι, olmasι da beklenmiyor. Dolayιsιyla kafalarιnι kiraya vermiş küçük bir azιnlιk dιşιnda toplumun birbiriyle asla kavgasι yok. Kavga ve küslük yoksa elbette barιş tan sözetmek de abes olur. Ancak Kürtler ile devletin kavgalι olduğu doğrudur. Hatta kemalist rejim ile sadece Kürtler değil esasιnda bütün müslümanlar kavgalιdιr. Zira bu rejimin zulmetmediği ve ezmedeği bir avuç mutlu-putlu azιnlιk dιşιnda kimse kalmamιştιr. Dolayιsιyla  bir barιş sürecinden sözedeceksek ve ille de adιnι “barιş süreci” olarak koyacaksak buna toplumsal barιş değil ancak “kamu barιşι” adιnι koymamιz gerekir. Meselenin bir diğer yanι ise terror, kan ve kin konusudur ki burada kan akmasιna mani olmak için...